sevdiğimizde
büyüttüğümüz bahçe gülleri
parmak yüzükleri
turuncu gülüşleri
sepet dolu nar tanecikleri
ve sürgün kokan gömleği vardı
üstünde
çantamıza mazi doldurduk
kulağımıza fısıltılarımızı unuttuk
uzak
fırtına
ve sırları paylaşacaktık gizeme
kopmayalım şiirimizden diye
şarkımızı söyleyecektik
masum ifademizi işleyecektik ırmağa
ellerimiz tutuşup güne duracaktık
aşkımızı ekecektik avucumuza
o denizde
sırrımıza atılan bıçak keskindi
dökülen sözler aşka ait değildi
terk edildiğimde
ırmak kadar oldum
aşkımız bu kadar acıyı kaldıramazdı
böylece
akarken su topraktan
koptuk biz avucumuzdan
selam verilmeden uzaklaştık saygımızdan
kopuşu kadar batar bu aşk
sevdiği kadardır turuncu
gölgenin kendisinden ayrıldık sanki
herkes ayrıldı, uzaklaştı
uzağa sürgünüm şimdi
dağlar ise öncesinden hiç bir şey kayıp etmedi
yitik aşkımıza veda edeli uzun zaman oldu
ve sonradan sonra
turuncu rengim yüzüğüyle
elinde bahçe gülü kokusuyla
uzağa gitmiş sürgün gömleğiyle
şiirimize nar getirdim dedi kısaca
bir roman gibi sarıldı ve ekledi
avuç dolu aşk getirdim sana
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder