HEFTEYÊ HEQÊ ÊNSAN Û DEMOKRASÎ
Bin sersîya îqtîdarê AKP di heftêyê heqê ênsanan
Tirkiye di bincikerdina heqan bê vindarnayin ramena. Tirkiye bincikerdinê heqê zey, ekonomî, kiltûrî, weşî û ciwyayî kewt 10-17ê Kanûn Hefteyê Heqê Ênsan û Demokrasî.
Dewleta tirk, qanûno ki "ênsan ebi heqanê xo beno ênsan" kena pûç. Dewlet û hikûmatê AKP pêvacoyê îqtîdarê xo ê 11 serran di, ebi makyaja "demokrasîya vernî" paket û reformê ki kerd bî hadre, qe ê zî niyardî ca. Zerrey înan kerdî veng û bêmana veraday. Poxta ca ardênê çiyê AKP Tirkiye di girotinê heqan lingan bin roj bi roj benê vêşî. Mahkemey AKP het cay xo gênê û qandê coy zî sûcîyan rê ceza nêdanê û ebi nînana zî girotinê heqan ê ciwyayî, sîyasî, etnîkî, emelî, ekonomî û heqê welatbiyayin gênê bin lingan. Genc, xwendekar, cenî, karker, elewî, êzdî, kesê bînî û heme hetê ciwyayî, ê ki bindestî wexto ki vejênê kûçe û vejinê teber raştê hirêşê dewlet ê vernîya heqan yenê. Waştina en werdî hetê dewlata yena teror kerdin. Nê pêrna het Tirkiyê kewna miyanê hefteyê heqê ênsanan. Eno wexto ki girotinê bin lingan ê heqê ênsanan resayo en cor di zî, ebi kewtina heftêyê heqê ênsanan gerek heme cayan di herkes waştinanê xo ê serbestî û heqê xo ê demokrasî biyaro ziwan û qandê înan zî vengê xo bikero berz.
KÛÇE Û ZABIQÎ GAZÊ AKP BIN DI MENDÊ
Verxodana Parqa Gezî di polîsanê hikûmatê APK’î ebi heme quwetê xo bi kirşûn, cop, gaziya herîşê şêlîgî kerd. Çalakîyan di welatijê bi nameyê Ethem Sarisuluk, Mehmet Ayvataş, Abdullah Comert, Medenî Yildirim, Îrfan Tûna, Mehmet Sari, Ahmet Atakan bî kûrbanê şîdeta polîsan. Ebi seyan welatîjî bî dirbetin û bêterê ci tepêşiyay û çebiyay zerre. 1ê Gulan di, Newroz di, protestoyên TÎS di, çalakîyê pawitinê xozay di, roja mamosteyan di, çalakîyê Elewîyan di û heme çalakîyê Kurdistanijan di fina polîs ser karê xo di bi û ebi cop, panzer, kiştin û tepêştin zî dewrê di bi.
PENABER
Penaberê ki Afganîstan, Îran û Sûriyêjij amey bî Tirkîye raştê biyayinê zahmet ra ri bi ri mendî.
Tenya amore penaberê ki Sûrîyê re amey Tirkiye 600 hezar kesî ra raverdî û nînra 200 hezar ra veşî hewna kampan di manenê. 400yê ci zî heme Tirkîye di biyê vila û raştê babet babet zorî û zahmetîyan yenê.
GIROTINÊ VERNÎYA SERBESTÎYA EMELÎ
Pers, zahmet û bê hedîyê ki, ciwyayenê Elewî, Êzdî, Suryanî û Ermenîyan sero estê nê qedênê. AKP û serokwezîr Erdogan her firset di heqeretê Elewîyan keno û îna asîmîle keno. Cay îbadetê îna gêno. Kêbêrê îna sero xetê (îks) çêbênê û wexto ki wazenê protesto bikerê yenê kişten.
PERSA ZIWANÊ MAY
AKP wexto ki ame îktîdar heta na het ebi beyanê zey "ma OHAL hewada. Ma TRK Şeş akerd. Ma kurs akerd. Ma zanîngehan di kurs akerd" ziwanê kurdî red kerd. APK heqê misnayina û elmandina ziwanê may pey demokrasîya ravey berdinê red keno. Xo pawitin ebi kurdî bigêrê heta nameyê ebi kurdî, pêvînêyenê ebi tepêşteyan, nêweşxaneyan di ebî kurdîya qisey kerdin tim û tim raştê zorî yeno.
VER GIRITINÊ HEQÊ ÇAPEMENÎYA SERBEST
Mahkemey çapemenîya bi nameyê KCK’î a ki hewna ramena bêhikûk dewam kena. Rojnamevan di serri ra veşîyo ki zerre deyê û naya zî aseno kî fikrê serbestî Tirkîye di senî gêryayê lingan bin. AKP senî xo hetê çapemenî rixistin kena ê ki çapemenîya raşt kenê îna sero herfin sansûr virazena.
GIROTXANEY DI TEPÊŞTEYA SERO BÊHEQÎ
Girotxaney di êşkenceyê tecrît her ki şino beno vêşî û tepêşteyan sero bêheqî benî vêşî û waştena îna heme hewadeyenê. Hewna ewro zî bêterê tepêşteyê nêweş ver mengîyê.
ŞÎDETO KI SER CENÎ ESTO
2013 di cent seer şîdet bê vêşî. Nezdîyê 200 cent amey kiştin û ebi sedan zî raştê şîdet amey.
SÎNOR Û CAYÊ MAYIN KERDÎ BÊHEQÊ RAMENA
Gorey reporê Landmîne Monîtor o ki raporê mayîna ê miyandewletî hadre keno, ewna eşkere keno; Miyanê serrê 1957-1988 di 936 hezan û 663 mayin erd di ronyayê. Fina vajya ki, miyanê serrê 1989-1992 di 39 hezar û 569 mayîn herêm di ronyayê. Serra 2011 ra heta nahet Tirkîye di 981 hezar û 778 mayîn ronyayê. Nê mayînî sînor sero ronayê û benê peynîyê mergê welatijan.
EBI ZORÎ LEJKERÎ
Jû bêheqî zî ebi zorî kerdina lejkerî ya. Wextê îqtîdarê AKP di gorey beyanê Wezaratê Pawitin Tirkiye di serra 2002 ra heta nahet 1041 lejker (esker) întîxar kerdo.
BÊHEQÎ SER QEÇAN
Bîlançoy lejê dewlet ver Kurdan ê 30 serr, o ki Kurdistan bi sebebê peyniya bi seyan qeç weşiya xo vinîkerê û no zî tabloyê heqê însanan fêno ver çima. Tenya merdin nê bêheqîya en girt aya ki keynêyê qeç kenê veyv.
Peyser Agêyrina Dewan
Dewlet nêwazena dewijê Kurd peyser agêyrê dewanê xo
Rayzan Dimilî
Peyser agêyrê cayanê xo. Bostanê ki biyê wişt aw bikerê. Dêsê ki rijyayê newera virazê. Banê ki bîyê xirabe newera diha weş dêskerê.
Wa bêvengîya mergî nê, wa hiwetina qeçan fina newera bîro…
Cayê ki terk biyê an zî veradayê biyê veng. Bostanê ki bê aw mendê hermîyayê. Dêsê ki siyê ci kewtê erd, miyanê ci di vilîkî abîyayê. Banê ki biyê xirabe zerre dê ci di vaş vijyayo. Nê cayan di bêvengîya mergî esta û îsanan tersnena. Kes xorê pers keno, ma qe qandê çiçî tiyayan ewna biyê xirabe?. Çi wext ra yo ki tiyay ewna biyê bêvêng û bêkes mendê. Ko veng û hiwetina qeçan. Qandê çiçî qireyina şiwanan nîna. Ko mayê ma. Lê imbrayanê ma şiyo kotî. Keyneyê ki înî sero bî se bi îna. Ê wextê weşî ravêrdî şi kotî. Kê tiya ewna kerd. Se bi ki ewna nê cayê şêlîgî bî bêvengî û bekesî mendî. Kam zano nê cayan, kê rê û çiçî rê şahîdîn kerdo. Adilganî di bê tenî, bê wel û bê sî teba nêmendo. Layê hêlika roşanî visyayo û hêlik dara menda û wayok yeno oyo ay şaneno. Kêberê keyê kewto war û kîlîtê ci çinyo. Eywana keyê tozî miyan di menda û geziyê destî hermyayo. Hewş çarran miyan di mendo û do kamo do nê çarran arêdo pêser. Istûna banî qelişîyaya û loxa banî zî kewta hewş. Axir zerre di bê vaşo wişk qe teba çinyo. Dewar û heywanê dewê kotî di. Ê ki şiyê mangaya belakin zî berdê. Kergî, kavirî, bizî, bergîr û hero xint zî çinyo. Erdê axir pûrtî miyan di mendo. Se vaja. Kotî ra destbikera ci. Na dew dewa kêya. Ezo kotî di. Na dew di çend veyvey bîyê. Na dew di çend kalî, çend pîrî, çend cenî û camerdî est bî. Pey banan di kê qan dê kê derê vatê?.
Newe nê persan ra tepa peyser nêmendo. Tenya dewijan tiyara bar nêkerdo, heme ciyo xo zî bi xoya berdê.
Bê bêvengî qe teba çinyo. Tenya vîranînî mendê, vîranînê verênî û xorî mendê. Kes bi waştena xoya dewa xo nêveredano û terk nêkeno, lê bi zorîya lej dewê ki biyê vengî newe bi vîranînanê dirbetin xo bi xo mendê.
Wexto ki dewê ma yenê vîrê ma, nê persî zî kewnê ma vîrî. Vernîya nê persan di zerrîya kesî bena teng. Xozayî ya dewan a verên hindî çînya ki zerrîya kesî herra bo. Nê dewî qandê kê û qandê çiçî biyê veng. Hendayê xozayîya weş esta û kes senî şeno dewano xo verado û ci ra dûrî kewo. Verênanê ma ziwanê xozay rind zanayê. Mayanê ma şayê bi darana qisey bikerê. Bakalanê ma şayê erdî weş fahm bikerê. Ê ki dewan ra vijyayê teber û bajaran di biyê girdî înan ra kam zano bi xozaya qisey bikero. Kam şeno ganê erdî nêtewno û pa bixeftîyo. Kam şeno jû dar bilêvno û sersîya ci di bi saetan roşo. Kam şeno şiro kemeran ser û vayê azmînî bianco zerrîya xo. Newe ziwanê xozay kam zano qisey bikero. Bi serran lejo ki dewleta Tirk dewanê Kurdistan sero ramitê tenya veng kerdina dewan nêbi. No lej eynî wext fistena îsanî xora û xozay ra dûrîya bi. Vengkerdinê dewanê Kurdistan peynîya jew lojê lewmin ê polîtîkayanê dewlata Tirk ame werte. No lej di dewijanê ma bedelê girdî day û êyê hewna zî him teberê dewanê xo him zî teberê welatê xo di danê. Ewro hewna Kurdîstanijî bi xeyalanê rojê êyê agêyrê dewanê xo rakewnê, roşenê û werzenê. Dewijî ma hewna wazenê bi qeçanê xoya piya dewan dê xo di weşîn bikerê. Lê hewna dewleta Tirk nêwazena dewijê Kurd peyser agêyrê dewanê xo.
Xelkê Kurd peynîya lej û polîtikayê lewmin ê ki dewleta Tirk Kurdistan di ramitî zaf zirarî dî. Lê qe jû polîtîka hendê dewijê Kurd terkê erd û cayanê xo bikero xirab û zorî nêbî. Lejê 30 seran miyan di dewleta Tirk vêşîyê 4 hezar dewê Kurdan bi zorî kerdî veng, rijnay, veşnay û kerd xirabe. Peynîya lejê 30 ser di nezdiyê 5 mîlyon Kurdistanij sûrginê sûk û bajaranê bînan bi û mecbûr mendî ki barê teberê welatê xo bikerê. Nê goçê ki biyê bi destê dewleta Tirk û "korûcî"yanê ci bî. Sebebê nê lejî zî polîtîkayê jew netew dewlet ê komara Tirk vijyay werte. Lê nê lejî pey di sebebê bar kerdinê dewijan babet babetî bî. Siftera dewleta Tirk waşt Kurdî vernîya Kurdan lej bikerê, qandê coy zî sistemê "korûcî" ê dewam rona û waşt dewijan bikero "korûcî". Dima "OHAL" heme herêmanê Kurdîstan di rona û dewijan sero zilm ramit. Her ki şi lejê miyanê hereketê Azadî ê Kurdîstan û dewleta Tirk bi gird o hend zî barkerdinê dewijan bi weşî. Pey nînan di zî dewan di gocê mecbûrî destkerd ci. Heta seranê 2000î no sîstemê veng kerdinê dewanê Kurdîstan dewam kerd. Seranê 2000î dima zî qandê agêyrena dewam qe jû qam nîyamê eştin.
Zek ma zî zanê ki pey eşkere kerdina Rayverê xelkê Kurd Abdullah Ocalan ê 21 Adar ê Newrozê 2013ê Amed di gama Reyayina Demokratîk û Ronayina Weşînê azad destkerd ci. Na gam en wext di gama qandê peyser agêyrina dewanê xoya. No dem demê gama Reyayina Demokratîk û Ronayina Weşînê azad ê dewijanê Kurdistanîyo. Na reyayin tenya xo ser nêbena û nîna ca. Qandê nay gerek herkes, her dewij çi kewno ci dest bikero. Weşîna ki teberê dew û teberê welatê xo di gerek bîro redkerdin û peyser agêyrina cayanê xo destbikero ci. Xora Rayverê xelkê Kurd Abdullah Ocalan vano "Xelkê Kurd sero çerxa kirimê kultirî ê kokî esta". Nê polîtîkay ebi ronayina komara Tirkiye rayo ki estê û taybet seranê 90ya tepya diha bî veşî. Lejo ki miyanê dewleta Tirk û hereketê Azadîya Kurdîstan est bi, nê seran dima zaf bi pêt. Serhewedeyinê dewijan no wext di sûkanê Kurdîstan di dest kerd ci xelk û hereketê Azadîya Kurdîstan nezdî pê kerd. Serhewedeyin dima zî dewleta Tirk qe nêwindard û hêrişê xo Kurdan sero bi katlîamana kerd weşî. Ney kişta dewlet bi zanabiyayin dewê Kurdan kerdî veng, veşnay, rijnay û bi zora dewijî mecbûr mendî ki cayanê xo ra bar kerê. Xora nê pêro polîtikayê îmha, înkar û asîmîlasyonî bî. Polîtîkayê ki seranê 90 di bi sîstem amey şixlonayin vatê wa "Kurdistan bibo bê însan". Xora o wext vatê "deryay vişk kerê û wa basî bê aw bimanê". Amac û hedefê dewleta Tirk o bi ki Kurdan hetê kamî, silasname, kultir û weşînê kokra wertera hewadê. Xora verîra dewleta Tirk bi welatanê Awrûpaya zî tay peymanî viraştî bî ki dewanê Kurdan veng kerê û îsanan mecbûrê goçê bajaranê Kurdistan, Tirkîye û weletanê binan ê Awrûpa bikerê. Ê ki peydi mendê zî dewlet ê kerdê "korûcî"yê xo. Nê operasyonê hetê veng kerdina dewan kişta kok-qirina kultirî, lejkerî, ekonomî û sîyasî bî. Qandê na polîtîkayo ki hewna ewro zî dewlet nêwazena dewijî peyser agêyrê cayanê xo. Veng vetina enê polîtîkayanê dewlet bi peyser agêyreninanê dewijan cayanê xo ra şeno pûç bibê. Agêyrina dewan, newera ebi silasnayina weşîna xo, newera bi vînenayina kultirê xo, newera viraştina ban û bostananê xoya yeno ca. 40 serîyo ki, lejo ki Kurdistan di bi û enê 40 serra dima peyser agêyrina dewan û welatê xo heskerdina en gird ê erd û cayanê xoyo. Wayir vijyayina azadî ebi agêrina dewan beno. Tengahîya ki anciyê, tenyayîya ki bî, durî kewtina ki vejiyê, bedelê ki deyay û zorîya ki îsananê ma ant hendî bi agêyrina dewan do biqedîyo. Wext wextê peyser agêyrina dewanê xo, pêysêr amayina xo û newe ra viraştina weşîna azadîya xoyo.
Esil biyayina û reyayina weşîna demokratîk ebî krîterê bajarana nê, ebi viraştina weşîna newe ê dewana do bibo. Ze sîstem di sûkanê dewlet di mayin ne demokrasî û ne zî azadî yena. Gama Reyayina Demokratîk û Ronayina Weşînê azad bi pêyser agêyrina dewan û cayanê xoya şena biro ca.
Peyser agêyrê cayanê xo. Bostanê ki bê aw mendê aw bidê ci. Disê ki rijyayê newera virazê. Banê ki bîyê xirabê newera diha weş dês bikerê û virazê. Wa bêvebgîya mergî nîro, wa hiwetina qeçan newera diha berz bîro. Imbrayinînê xo newera bikerê. Awa înî akerê wa keynêy fina bîrê înî ser. Hewna wext nê ravêrdo agêyrê. Şêlîgî arêdê pêhet û dêyrêna ma vajê. Çara arêdê û adîlganî wekerê. Layê hêlik fina pa kerê. Kêbêro newe û pêt virazê. Eywanê gezikerê. Sitûna ki qelişyaya ay hewadê jû da nêwî pa kerê. Loxa banî berê ortmî ser û biçarnê. Wa dewarê şima zî bibo. Wa mangaya belekin, gayo sûr, kêrgî, dîkî, bîzî, mî, bergîrê şima bibê. Hewşê xo virazê wa qeçî xorê kay bikerê. Hewşt veyvê bikerê û gowend bancê. Xorê çayirî miyan di warway bigêyrê. Erdê xo cit bikerê. Mast virazê û do bişmê. Vengê mirîçikan yeno bêrê dêyranê înan goştare kerê. Wa vîranînê ma verênî fîna bîrê. Wa vîranînê ma newey bibê.
Rayzan Dimilî
Rayzan Dimilî
Wa bêvengîya mergî nê, wa hiwetina qeçan fina newera bîro…
Cayê ki terk biyê an zî veradayê biyê veng. Bostanê ki bê aw mendê hermîyayê. Dêsê ki siyê ci kewtê erd, miyanê ci di vilîkî abîyayê. Banê ki biyê xirabe zerre dê ci di vaş vijyayo. Nê cayan di bêvengîya mergî esta û îsanan tersnena. Kes xorê pers keno, ma qe qandê çiçî tiyayan ewna biyê xirabe?. Çi wext ra yo ki tiyay ewna biyê bêvêng û bêkes mendê. Ko veng û hiwetina qeçan. Qandê çiçî qireyina şiwanan nîna. Ko mayê ma. Lê imbrayanê ma şiyo kotî. Keyneyê ki înî sero bî se bi îna. Ê wextê weşî ravêrdî şi kotî. Kê tiya ewna kerd. Se bi ki ewna nê cayê şêlîgî bî bêvengî û bekesî mendî. Kam zano nê cayan, kê rê û çiçî rê şahîdîn kerdo. Adilganî di bê tenî, bê wel û bê sî teba nêmendo. Layê hêlika roşanî visyayo û hêlik dara menda û wayok yeno oyo ay şaneno. Kêberê keyê kewto war û kîlîtê ci çinyo. Eywana keyê tozî miyan di menda û geziyê destî hermyayo. Hewş çarran miyan di mendo û do kamo do nê çarran arêdo pêser. Istûna banî qelişîyaya û loxa banî zî kewta hewş. Axir zerre di bê vaşo wişk qe teba çinyo. Dewar û heywanê dewê kotî di. Ê ki şiyê mangaya belakin zî berdê. Kergî, kavirî, bizî, bergîr û hero xint zî çinyo. Erdê axir pûrtî miyan di mendo. Se vaja. Kotî ra destbikera ci. Na dew dewa kêya. Ezo kotî di. Na dew di çend veyvey bîyê. Na dew di çend kalî, çend pîrî, çend cenî û camerdî est bî. Pey banan di kê qan dê kê derê vatê?.
Newe nê persan ra tepa peyser nêmendo. Tenya dewijan tiyara bar nêkerdo, heme ciyo xo zî bi xoya berdê.
Bê bêvengî qe teba çinyo. Tenya vîranînî mendê, vîranînê verênî û xorî mendê. Kes bi waştena xoya dewa xo nêveredano û terk nêkeno, lê bi zorîya lej dewê ki biyê vengî newe bi vîranînanê dirbetin xo bi xo mendê.
Wexto ki dewê ma yenê vîrê ma, nê persî zî kewnê ma vîrî. Vernîya nê persan di zerrîya kesî bena teng. Xozayî ya dewan a verên hindî çînya ki zerrîya kesî herra bo. Nê dewî qandê kê û qandê çiçî biyê veng. Hendayê xozayîya weş esta û kes senî şeno dewano xo verado û ci ra dûrî kewo. Verênanê ma ziwanê xozay rind zanayê. Mayanê ma şayê bi darana qisey bikerê. Bakalanê ma şayê erdî weş fahm bikerê. Ê ki dewan ra vijyayê teber û bajaran di biyê girdî înan ra kam zano bi xozaya qisey bikero. Kam şeno ganê erdî nêtewno û pa bixeftîyo. Kam şeno jû dar bilêvno û sersîya ci di bi saetan roşo. Kam şeno şiro kemeran ser û vayê azmînî bianco zerrîya xo. Newe ziwanê xozay kam zano qisey bikero. Bi serran lejo ki dewleta Tirk dewanê Kurdistan sero ramitê tenya veng kerdina dewan nêbi. No lej eynî wext fistena îsanî xora û xozay ra dûrîya bi. Vengkerdinê dewanê Kurdistan peynîya jew lojê lewmin ê polîtîkayanê dewlata Tirk ame werte. No lej di dewijanê ma bedelê girdî day û êyê hewna zî him teberê dewanê xo him zî teberê welatê xo di danê. Ewro hewna Kurdîstanijî bi xeyalanê rojê êyê agêyrê dewanê xo rakewnê, roşenê û werzenê. Dewijî ma hewna wazenê bi qeçanê xoya piya dewan dê xo di weşîn bikerê. Lê hewna dewleta Tirk nêwazena dewijê Kurd peyser agêyrê dewanê xo.
Xelkê Kurd peynîya lej û polîtikayê lewmin ê ki dewleta Tirk Kurdistan di ramitî zaf zirarî dî. Lê qe jû polîtîka hendê dewijê Kurd terkê erd û cayanê xo bikero xirab û zorî nêbî. Lejê 30 seran miyan di dewleta Tirk vêşîyê 4 hezar dewê Kurdan bi zorî kerdî veng, rijnay, veşnay û kerd xirabe. Peynîya lejê 30 ser di nezdiyê 5 mîlyon Kurdistanij sûrginê sûk û bajaranê bînan bi û mecbûr mendî ki barê teberê welatê xo bikerê. Nê goçê ki biyê bi destê dewleta Tirk û "korûcî"yanê ci bî. Sebebê nê lejî zî polîtîkayê jew netew dewlet ê komara Tirk vijyay werte. Lê nê lejî pey di sebebê bar kerdinê dewijan babet babetî bî. Siftera dewleta Tirk waşt Kurdî vernîya Kurdan lej bikerê, qandê coy zî sistemê "korûcî" ê dewam rona û waşt dewijan bikero "korûcî". Dima "OHAL" heme herêmanê Kurdîstan di rona û dewijan sero zilm ramit. Her ki şi lejê miyanê hereketê Azadî ê Kurdîstan û dewleta Tirk bi gird o hend zî barkerdinê dewijan bi weşî. Pey nînan di zî dewan di gocê mecbûrî destkerd ci. Heta seranê 2000î no sîstemê veng kerdinê dewanê Kurdîstan dewam kerd. Seranê 2000î dima zî qandê agêyrena dewam qe jû qam nîyamê eştin.
Zek ma zî zanê ki pey eşkere kerdina Rayverê xelkê Kurd Abdullah Ocalan ê 21 Adar ê Newrozê 2013ê Amed di gama Reyayina Demokratîk û Ronayina Weşînê azad destkerd ci. Na gam en wext di gama qandê peyser agêyrina dewanê xoya. No dem demê gama Reyayina Demokratîk û Ronayina Weşînê azad ê dewijanê Kurdistanîyo. Na reyayin tenya xo ser nêbena û nîna ca. Qandê nay gerek herkes, her dewij çi kewno ci dest bikero. Weşîna ki teberê dew û teberê welatê xo di gerek bîro redkerdin û peyser agêyrina cayanê xo destbikero ci. Xora Rayverê xelkê Kurd Abdullah Ocalan vano "Xelkê Kurd sero çerxa kirimê kultirî ê kokî esta". Nê polîtîkay ebi ronayina komara Tirkiye rayo ki estê û taybet seranê 90ya tepya diha bî veşî. Lejo ki miyanê dewleta Tirk û hereketê Azadîya Kurdîstan est bi, nê seran dima zaf bi pêt. Serhewedeyinê dewijan no wext di sûkanê Kurdîstan di dest kerd ci xelk û hereketê Azadîya Kurdîstan nezdî pê kerd. Serhewedeyin dima zî dewleta Tirk qe nêwindard û hêrişê xo Kurdan sero bi katlîamana kerd weşî. Ney kişta dewlet bi zanabiyayin dewê Kurdan kerdî veng, veşnay, rijnay û bi zora dewijî mecbûr mendî ki cayanê xo ra bar kerê. Xora nê pêro polîtikayê îmha, înkar û asîmîlasyonî bî. Polîtîkayê ki seranê 90 di bi sîstem amey şixlonayin vatê wa "Kurdistan bibo bê însan". Xora o wext vatê "deryay vişk kerê û wa basî bê aw bimanê". Amac û hedefê dewleta Tirk o bi ki Kurdan hetê kamî, silasname, kultir û weşînê kokra wertera hewadê. Xora verîra dewleta Tirk bi welatanê Awrûpaya zî tay peymanî viraştî bî ki dewanê Kurdan veng kerê û îsanan mecbûrê goçê bajaranê Kurdistan, Tirkîye û weletanê binan ê Awrûpa bikerê. Ê ki peydi mendê zî dewlet ê kerdê "korûcî"yê xo. Nê operasyonê hetê veng kerdina dewan kişta kok-qirina kultirî, lejkerî, ekonomî û sîyasî bî. Qandê na polîtîkayo ki hewna ewro zî dewlet nêwazena dewijî peyser agêyrê cayanê xo. Veng vetina enê polîtîkayanê dewlet bi peyser agêyreninanê dewijan cayanê xo ra şeno pûç bibê. Agêyrina dewan, newera ebi silasnayina weşîna xo, newera bi vînenayina kultirê xo, newera viraştina ban û bostananê xoya yeno ca. 40 serîyo ki, lejo ki Kurdistan di bi û enê 40 serra dima peyser agêyrina dewan û welatê xo heskerdina en gird ê erd û cayanê xoyo. Wayir vijyayina azadî ebi agêrina dewan beno. Tengahîya ki anciyê, tenyayîya ki bî, durî kewtina ki vejiyê, bedelê ki deyay û zorîya ki îsananê ma ant hendî bi agêyrina dewan do biqedîyo. Wext wextê peyser agêyrina dewanê xo, pêysêr amayina xo û newe ra viraştina weşîna azadîya xoyo.
Esil biyayina û reyayina weşîna demokratîk ebî krîterê bajarana nê, ebi viraştina weşîna newe ê dewana do bibo. Ze sîstem di sûkanê dewlet di mayin ne demokrasî û ne zî azadî yena. Gama Reyayina Demokratîk û Ronayina Weşînê azad bi pêyser agêyrina dewan û cayanê xoya şena biro ca.
Peyser agêyrê cayanê xo. Bostanê ki bê aw mendê aw bidê ci. Disê ki rijyayê newera virazê. Banê ki bîyê xirabê newera diha weş dês bikerê û virazê. Wa bêvebgîya mergî nîro, wa hiwetina qeçan newera diha berz bîro. Imbrayinînê xo newera bikerê. Awa înî akerê wa keynêy fina bîrê înî ser. Hewna wext nê ravêrdo agêyrê. Şêlîgî arêdê pêhet û dêyrêna ma vajê. Çara arêdê û adîlganî wekerê. Layê hêlik fina pa kerê. Kêbêro newe û pêt virazê. Eywanê gezikerê. Sitûna ki qelişyaya ay hewadê jû da nêwî pa kerê. Loxa banî berê ortmî ser û biçarnê. Wa dewarê şima zî bibo. Wa mangaya belekin, gayo sûr, kêrgî, dîkî, bîzî, mî, bergîrê şima bibê. Hewşê xo virazê wa qeçî xorê kay bikerê. Hewşt veyvê bikerê û gowend bancê. Xorê çayirî miyan di warway bigêyrê. Erdê xo cit bikerê. Mast virazê û do bişmê. Vengê mirîçikan yeno bêrê dêyranê înan goştare kerê. Wa vîranînê ma verênî fîna bîrê. Wa vîranînê ma newey bibê.
Rayzan Dimilî
ülkeme...
seviniyor ateş yüreklerde
her şeyin bir sonu var
yeter ki ona gülümse
özlem yetmiyor ülkeye
dağlarda şarkılar söylenir
yolar hep uzakları gösterir
ona varmaktan öte, yolculuk yap
ülkemde herkese yer var
rüyalarımız gerçek olsun
yeter ki gülümse
zaman yaşadığın andır
ülke bir dert değil artık
bugün uzun bir yol sonu
bugün bayramdır sevgilim
öptüdüğün her yer ülkem olsun
Rayzan Dimilî
aşka...
aşk çılgınca akmaktır hayata
uzak bildiğin özlem
senden öte sevgi yok
kandır ayrılık
sevginin kokusu
aşka hep merhaba
uzak bildiğin özlem
senden öte sevgi yok
kandır ayrılık
sevginin kokusu
aşka hep merhaba
Ziwanê Kurdî (ders-1)
GAMA SIFTEYIN QANDÊ MISAYENA ZIWANÊ KURDÎ
EBI DIMILIYA
Rayzan Dimilî Ziwanê Maya Xo
Bizan
Binûs
Bimis
Qisey bik
-Alfebeya kurdî di 31 tîpê herfan estê
-Herfê girdî û werdî.
-Herfê girdî û werdî.
A = a [a]
aw = Aw şimêna
adir = Adir weşneno
B = b [b]
biz = Biz şit danaadir = Adir weşneno
B = b [b]
beşîla = Beşîla wirêna
C = c [dz / dj]
cenî = Cenî xeftêna
camêrd = Camêrd xeftêno
Ç = ç [ts / tsh]
çina = Çina dana xora
çim = Çim vineno
dahrî = Dahrî tûja
del = Del lawena
E = e [-]
Ez =
Ê = ê [e]
êleg = Êleg dano xora
êne = Êne heftî miyan di jû roja
F = f [f]
fîstan = Fîstan keynek dana xora
findiq = Findiq wirêna
G = g [g]
goz = Goz wirêna
ga = ga dewaro
H = h [h]
hak =Hak sipeyo
heş = Heş hara
I = i [-]
ingûr = Ingûr wirêna
istor = Istor lez fezdana
Î = î [i]
îsot = Îsot tûno
încîr = Încîr şîrina
J = j [jzh]
jew = Jew amaro
jû = Jû amora
Jew laj / Jew camêrd
Jû keyna / Jû cenî
K = k [k]
kûtik = Kûtik laweno
kardî = Kardî tûja û birnena
L = l [l]
lîlîk = Lîlîk camo
lû = Lû lûwena
M = m [m]
manga = Manga şit dana
moz = Moz perena
N = n [n]
nan = Nan wirêno
new = New (9) amoro
O = o [o]
otobûs = Otobûsa sûk
ortax = Ortaxê pê
P = p [p]
pisîng = Pisîng miyaw kena
pûcik = Pûçik keno xo ling
Q = q [q]
qilêncle =Qilêncle beqbeq keno
qir = Qira mi masaya
R = r [r]
rez = Rez di ingûr bena
ray = ray derga
S = s [s]
simore = Simore goz weno
sîr = Sîr wirêno
Ş = ş [sh]
şûşa = Şûşa di aw esta
şêr = Şêr xoreno
T = t [t]
torzîn =Torzîn birneno
tîjî = Tîjî roj di esta
U = u [-]
uja = Uja ê mayo
utopiya = Utapiya ya ma girda
Û = û [u]
Ûd =
V = v [v]
vaş = Vaş hem kiho hem zî zerdo
verg = Verg gem di maneno
W = w [w]
welat = Welatê ma Kurdistano
wede = Wede keyê zerre di esto
X = x [kh]
xax = Goşt nêpeyşayo hewna xaxo
xewx = Xewx wirêna û weşa
Y = y [y]
yûnûs = Yûnûs aw di esta
yaxer = Yaxer wareno
Z = z [z]
zeytûn = Zeytûn wirêna
zerd = Zerd renga
-Herfê Venginî
a e ê i î u û o
Oy yarê, oy hevalê
15. Uluslararası Kürt Kültür Festivali’nde, Mir Müzik stantlarında
tanıtımı yapılacak olan Hozan Dîno’nun yeni albümü ‘Namûs?’, özleme,
sevgiye, gerillaya, Amed çocuklarına “Oy yarê, oy hevalê” diye
sesleniyor.
Kürt sanatçıları her alanda yok edilmişliğe, dağılmışlığa, boğulmuşluğa mahkum edilmiş ve sadece şarkılarda yaşamış olan Kürdistan için yeni şarkılar yapmaya devam ediyorlar. Müzik, toplumların duygu, düşünce ve ahlak bütünlüğünü yansıtan, ulusların kültürel gelişimlerini tanımlamada gizem dolu sihirli bir ifade. Müzikten başka ne anlatabilir, rüzgarın ezgisini, dağın meydan okuyan görkemli duruşunu, bir orman içindeki ağacın yalnızlığını, insanı ve onun aşkını... Yaşamak bir sel çoşkusunda...iz bırakırcasına...bir çiçek gülüşü gibi...hep müzikle...
“Oy yarê / Oy yarê, oy hevalê /
Stêrka şevên tarî / Hêviyên dilen sar î /
Nabînîm, tu ji min dûr î / Ji bo hêviyên azadiyê /
Şin bûye li ser Zagrosê / Derket jor nayê xwarê
.......
Oy yarê, oy hevalê / Hêsir ji çavên min dotin /
Dil û cîgera min sotin / Xwen û xeyalên min firotin /
Me disa serî hilda / Li nav xwîna xwe jîn da /
Tovên jiyanê evîn da”
Bir mektuptur ‘O(y) Yare’, geçmişin izlerini taşıyan... Dinlerken, yerinizden kalkıp elinize bir kalem ve boş bir sayfa alıp, hüzünle sevdiklerinize bir kaç satır yazma isteğini pekiştiren bir şarkı. Yüreğinizde kendinizi parçalara ayıracağınız, geçmişin kötü anılarına ağlayıp hoş anlarına gülümseyip sevince boğulacağınız, umutsuzluktan kurtulup dağlara yol almak isteyeceğiniz ve isyan edip mektubunuza mütevazı bir ‘Merhaba’ ile başlayacağınız bir melodi; ‘Oy Yarê’. Bir akarsu kaynağı kadar berrak, içtenlikle yazacağınız ve belkide farkında olmadan ‘(o)yarê’ yi umutlandıracağınız, hayatla bağlarını güçlendireceğiniz umut dolu bir mektup; Oy Yarê. Adını bile koyamadığınız, yaşananları (ne olduğunu?) anlamaya çalışırken tepeden tırnağa sarsıldığınız, ayaklarınızı yerden kesen, parmaklarının ucunda yaşattığınıza inandığınız, ‘o’ anı düşünüp özlemle, sevgiliye sarıldığınız bir şiir; Oy yarê. Çok zor anları mücadele ederek beraber aştığınız veya aşamadığınız, başlangıçta aynı şımarıklıkları birlikte yaşadığınız, açlığı, sussuzluğu, yatağınızı bölüştüğünüz, aynı şiirleri, kitapları okuduğunuz, aynı şarkıları dinlediğiniz, ayrı ayrı aynı filmleri izlediğiniz üstünde bazen saatlerce sohbet ettiğiniz ve aynı yağmur altında, yağmura aldırmadan yürüyüp ıslandığınız bir aşkın kalp atışı; Oy yarê.
Kolay unutanlara zor bir hatırlatma
Kolay unutanlara zor bir hatırlatma, aşkını duvara çivileyip umutsuzluğa yelken açanlar için ise zamana dahil olmanın, acımasız hayata karşı bir mücadele çağrısı, hayata tohum serpip kanla yeşerteceğiniz bir sevdadır o. Sessizliği yırtacak, soru soracak-sorgulayacak, rüzgara karşı isyanı haykıracak, satılık hayallere eleştiridir, Oy yarê... Sazın ağladığı, kemanın inlediği, gitarın yağmur olup toprağa karıştığı, sesin Zagroslara ulaştığı gerilla ‘Oy yarê’.
...Dinlerken, kendinizi kimi zaman bakışları yoksul çocukların arasına, dağ eteklerine serpilmiş sıvası dökük evlerin içine, kimi zaman ise gerillanın endişe ve yorgunluk dolu gece yolculuklarına düşeceğiniz ve hain pusularda "Li nav xwîna xwe jîn da, tovên jiyanê evîn da" (Kanında yaşamı buldu, yaşamın tohumunda aşkı) diyeceğiniz acımasız bir hayat; Oy yarê. ‘Oy Yare’ gürül gürül akan bir şelalenin taşkınlığını taşır size...
Yıldızlara uzanan görkemli dağların heybetini, engin denizlerde ufka kanat çırpan martının gözlerinden güzelliği ve el değmemiş evsanenevi sevdalarıyla ‘tarihe not düşen’ yüreklilerin tutkulu özgür gelecek özleminide taşır size...
1 Eylül’de ‘Namûs?’ ‘ oy yarê’ diyecek
1 Eylül Dünya Barış Günü’nde gerçekleşecek olan 15. Uluslararası Kürt Kültür Festivalin’de, Mir Müzik stantlarında tanıtımı yapılacak olan Hozan Dino’nun ‘Namûs?’ adlı 3. albümü, seven, aşık olan, gerillayı düşünen, bir nebze de olsa kendi çocukluğuna dönmek isteyenler için bir hatırlatma özlemi...
Bu özlem bir kaç gün önce Mir Müzik’ten Hozan Dîno’nun ‘Namûs?’ adlı albümünü dinlerken sardı beni. Hozan Dîno, ‘Namûs?’ adlı eserinde kanayan bir yaraya da dikkat çekiyor. ‘’Serî de li Batmanê û her wisa hemû bajarên welate nimê birîndar, rojê bi dehan keç û jin ji ber tewanbariya namûsê tên qetilkirin.
"Gelek keç û jin ji ber paşerû dibin qurbanên bûyerên faîlên wan diyar. Hinêk tên kuştin û hinêk jî di divêtiya xwe kustinê de tên hiştin" diyor Dîno ve Zinê’yi, Zinêleri dillendiriyor...
Hozan Dîno, Namûs? adlı şarkısında Mem û Zîn’den günümüze çaresizlik girdabında hayatlarına son veren ya da verilen bütün genç kız ve kadınları, 14 yaşındaki Zîne’nin öyküsü etrafında anlatıyor. Zînê hayatları dramatik bir şekilde sonuçlanan Kürt kadınlarına verilmiş bir isim, gizem dolu sırlarda inkar edilen kadının kimliği. Boylu boyunca toprağa uzanıp bir çiçeği koklamak, serin sulara dalmak, yaşanabilir bir dünyanın kavgasını vermek; tüm bunları yaparken bir an olsun, en ufak bir tereddüde girmeden, hata yaptığını düşünmeden, kendini var etmenin gerekliliğini iyi bilen Kürt kadının simgesi Zînê... Kürt kadının öyküsü nasıl yazılabilinir, ya da bügüne kadar ne kadar yazılmış Kürt kadının öyküsü var? Hayatın o derin çıkmaz yapılanması içinde kurtulamıyan, kurtulmayı bekleyen genç kız ve kadınlar hangi fikirlere sarılacak? Hangi zaman bu ‘zamanda’ olanları anlayacak? Hayatının acılarını şarkıları ile süsleyen Hozan Dîno, albümündeki eserlerin bütün söz, beste ve müziklerini de kendisi yapmış. Şarkılarında sözcükler sıcak, vakur ve yiğtce...
Yinelenen her sözcükte kendi titreşimleri içinizde duyar, titreşimler, yazdığınız mektupta şiire dönüşür iki kelime arası. Ve siz yeniden doğar gibi mutlu olursunuz, dağ kadar sevda büyür yüreğinizde.
“Qirina Amedê-Amedin haykırışı” ile Amedi yakarak yeniden yeşertiyor. “Çavên te Payîzîn” ile melankolik bir son bahar aşkının içinden geçiriyor sizi. Ve Hozan Dîno’dan yine yeni gerilla şarkısı, her albümünde olduğu gibi bu sefer de amansız Zagroslar’daki gerilla için marş tarzındaki yorumu ile “Gulmek Azadî” diyor ve bütün özgürlük savaşcılarına armağan ediyor.
1 Eylül Dünya Barış Günü’nde gerçekleşecek olan 15. Uluslararası Kürt Kültür Festivalin’de, Mir Müzik stantlarında tanıtımı yapılacak olan Hozan Dîno’nun ‘Namûs?’ adlı 3. albümünü herkes almalı-dinlemeli.
Kürt sanatçıları her alanda yok edilmişliğe, dağılmışlığa, boğulmuşluğa mahkum edilmiş ve sadece şarkılarda yaşamış olan Kürdistan için yeni şarkılar yapmaya devam ediyorlar. Müzik, toplumların duygu, düşünce ve ahlak bütünlüğünü yansıtan, ulusların kültürel gelişimlerini tanımlamada gizem dolu sihirli bir ifade. Müzikten başka ne anlatabilir, rüzgarın ezgisini, dağın meydan okuyan görkemli duruşunu, bir orman içindeki ağacın yalnızlığını, insanı ve onun aşkını... Yaşamak bir sel çoşkusunda...iz bırakırcasına...bir çiçek gülüşü gibi...hep müzikle...
“Oy yarê / Oy yarê, oy hevalê /
Stêrka şevên tarî / Hêviyên dilen sar î /
Nabînîm, tu ji min dûr î / Ji bo hêviyên azadiyê /
Şin bûye li ser Zagrosê / Derket jor nayê xwarê
.......
Oy yarê, oy hevalê / Hêsir ji çavên min dotin /
Dil û cîgera min sotin / Xwen û xeyalên min firotin /
Me disa serî hilda / Li nav xwîna xwe jîn da /
Tovên jiyanê evîn da”
Bir mektuptur ‘O(y) Yare’, geçmişin izlerini taşıyan... Dinlerken, yerinizden kalkıp elinize bir kalem ve boş bir sayfa alıp, hüzünle sevdiklerinize bir kaç satır yazma isteğini pekiştiren bir şarkı. Yüreğinizde kendinizi parçalara ayıracağınız, geçmişin kötü anılarına ağlayıp hoş anlarına gülümseyip sevince boğulacağınız, umutsuzluktan kurtulup dağlara yol almak isteyeceğiniz ve isyan edip mektubunuza mütevazı bir ‘Merhaba’ ile başlayacağınız bir melodi; ‘Oy Yarê’. Bir akarsu kaynağı kadar berrak, içtenlikle yazacağınız ve belkide farkında olmadan ‘(o)yarê’ yi umutlandıracağınız, hayatla bağlarını güçlendireceğiniz umut dolu bir mektup; Oy Yarê. Adını bile koyamadığınız, yaşananları (ne olduğunu?) anlamaya çalışırken tepeden tırnağa sarsıldığınız, ayaklarınızı yerden kesen, parmaklarının ucunda yaşattığınıza inandığınız, ‘o’ anı düşünüp özlemle, sevgiliye sarıldığınız bir şiir; Oy yarê. Çok zor anları mücadele ederek beraber aştığınız veya aşamadığınız, başlangıçta aynı şımarıklıkları birlikte yaşadığınız, açlığı, sussuzluğu, yatağınızı bölüştüğünüz, aynı şiirleri, kitapları okuduğunuz, aynı şarkıları dinlediğiniz, ayrı ayrı aynı filmleri izlediğiniz üstünde bazen saatlerce sohbet ettiğiniz ve aynı yağmur altında, yağmura aldırmadan yürüyüp ıslandığınız bir aşkın kalp atışı; Oy yarê.
Kolay unutanlara zor bir hatırlatma
Kolay unutanlara zor bir hatırlatma, aşkını duvara çivileyip umutsuzluğa yelken açanlar için ise zamana dahil olmanın, acımasız hayata karşı bir mücadele çağrısı, hayata tohum serpip kanla yeşerteceğiniz bir sevdadır o. Sessizliği yırtacak, soru soracak-sorgulayacak, rüzgara karşı isyanı haykıracak, satılık hayallere eleştiridir, Oy yarê... Sazın ağladığı, kemanın inlediği, gitarın yağmur olup toprağa karıştığı, sesin Zagroslara ulaştığı gerilla ‘Oy yarê’.
...Dinlerken, kendinizi kimi zaman bakışları yoksul çocukların arasına, dağ eteklerine serpilmiş sıvası dökük evlerin içine, kimi zaman ise gerillanın endişe ve yorgunluk dolu gece yolculuklarına düşeceğiniz ve hain pusularda "Li nav xwîna xwe jîn da, tovên jiyanê evîn da" (Kanında yaşamı buldu, yaşamın tohumunda aşkı) diyeceğiniz acımasız bir hayat; Oy yarê. ‘Oy Yare’ gürül gürül akan bir şelalenin taşkınlığını taşır size...
Yıldızlara uzanan görkemli dağların heybetini, engin denizlerde ufka kanat çırpan martının gözlerinden güzelliği ve el değmemiş evsanenevi sevdalarıyla ‘tarihe not düşen’ yüreklilerin tutkulu özgür gelecek özleminide taşır size...
1 Eylül’de ‘Namûs?’ ‘ oy yarê’ diyecek
1 Eylül Dünya Barış Günü’nde gerçekleşecek olan 15. Uluslararası Kürt Kültür Festivalin’de, Mir Müzik stantlarında tanıtımı yapılacak olan Hozan Dino’nun ‘Namûs?’ adlı 3. albümü, seven, aşık olan, gerillayı düşünen, bir nebze de olsa kendi çocukluğuna dönmek isteyenler için bir hatırlatma özlemi...
Bu özlem bir kaç gün önce Mir Müzik’ten Hozan Dîno’nun ‘Namûs?’ adlı albümünü dinlerken sardı beni. Hozan Dîno, ‘Namûs?’ adlı eserinde kanayan bir yaraya da dikkat çekiyor. ‘’Serî de li Batmanê û her wisa hemû bajarên welate nimê birîndar, rojê bi dehan keç û jin ji ber tewanbariya namûsê tên qetilkirin.
"Gelek keç û jin ji ber paşerû dibin qurbanên bûyerên faîlên wan diyar. Hinêk tên kuştin û hinêk jî di divêtiya xwe kustinê de tên hiştin" diyor Dîno ve Zinê’yi, Zinêleri dillendiriyor...
Hozan Dîno, Namûs? adlı şarkısında Mem û Zîn’den günümüze çaresizlik girdabında hayatlarına son veren ya da verilen bütün genç kız ve kadınları, 14 yaşındaki Zîne’nin öyküsü etrafında anlatıyor. Zînê hayatları dramatik bir şekilde sonuçlanan Kürt kadınlarına verilmiş bir isim, gizem dolu sırlarda inkar edilen kadının kimliği. Boylu boyunca toprağa uzanıp bir çiçeği koklamak, serin sulara dalmak, yaşanabilir bir dünyanın kavgasını vermek; tüm bunları yaparken bir an olsun, en ufak bir tereddüde girmeden, hata yaptığını düşünmeden, kendini var etmenin gerekliliğini iyi bilen Kürt kadının simgesi Zînê... Kürt kadının öyküsü nasıl yazılabilinir, ya da bügüne kadar ne kadar yazılmış Kürt kadının öyküsü var? Hayatın o derin çıkmaz yapılanması içinde kurtulamıyan, kurtulmayı bekleyen genç kız ve kadınlar hangi fikirlere sarılacak? Hangi zaman bu ‘zamanda’ olanları anlayacak? Hayatının acılarını şarkıları ile süsleyen Hozan Dîno, albümündeki eserlerin bütün söz, beste ve müziklerini de kendisi yapmış. Şarkılarında sözcükler sıcak, vakur ve yiğtce...
Yinelenen her sözcükte kendi titreşimleri içinizde duyar, titreşimler, yazdığınız mektupta şiire dönüşür iki kelime arası. Ve siz yeniden doğar gibi mutlu olursunuz, dağ kadar sevda büyür yüreğinizde.
“Qirina Amedê-Amedin haykırışı” ile Amedi yakarak yeniden yeşertiyor. “Çavên te Payîzîn” ile melankolik bir son bahar aşkının içinden geçiriyor sizi. Ve Hozan Dîno’dan yine yeni gerilla şarkısı, her albümünde olduğu gibi bu sefer de amansız Zagroslar’daki gerilla için marş tarzındaki yorumu ile “Gulmek Azadî” diyor ve bütün özgürlük savaşcılarına armağan ediyor.
1 Eylül Dünya Barış Günü’nde gerçekleşecek olan 15. Uluslararası Kürt Kültür Festivalin’de, Mir Müzik stantlarında tanıtımı yapılacak olan Hozan Dîno’nun ‘Namûs?’ adlı 3. albümünü herkes almalı-dinlemeli.
avuç dolu aşk
sevdiğimizde
büyüttüğümüz bahçe gülleri
parmak yüzükleri
turuncu gülüşleri
sepet dolu nar tanecikleri
ve sürgün kokan gömleği vardı
üstünde
çantamıza mazi doldurduk
kulağımıza fısıltılarımızı unuttuk
uzak
fırtına
ve sırları paylaşacaktık gizeme
kopmayalım şiirimizden diye
şarkımızı söyleyecektik
masum ifademizi işleyecektik ırmağa
ellerimiz tutuşup güne duracaktık
aşkımızı ekecektik avucumuza
o denizde
sırrımıza atılan bıçak keskindi
dökülen sözler aşka ait değildi
terk edildiğimde
ırmak kadar oldum
aşkımız bu kadar acıyı kaldıramazdı
böylece
akarken su topraktan
koptuk biz avucumuzdan
selam verilmeden uzaklaştık saygımızdan
kopuşu kadar batar bu aşk
sevdiği kadardır turuncu
gölgenin kendisinden ayrıldık sanki
herkes ayrıldı, uzaklaştı
uzağa sürgünüm şimdi
dağlar ise öncesinden hiç bir şey kayıp etmedi
yitik aşkımıza veda edeli uzun zaman oldu
ve sonradan sonra
turuncu rengim yüzüğüyle
elinde bahçe gülü kokusuyla
uzağa gitmiş sürgün gömleğiyle
şiirimize nar getirdim dedi kısaca
bir roman gibi sarıldı ve ekledi
avuç dolu aşk getirdim sana
Heval Biz Gidiyoruz
”Halen kara çadırın önündeyim. Taşınmak üzere
olan koçer kadın bize demli bir çay ikram ediyor. Çayın yanında hafif
kızartılmış peynir ve lavaş ekmek var. Bir müddet sessizlikten sonra
bêrî kadın, acı duygular içinde ‘heval, biz gidiyoruz’ diyor.”
http://www.yeniozgurpolitika.org/index.php?rupel=nuce&id=790
Kürdistan’da çocuklar savaşların içinden geçip tecrübe sahibi olmak
mecburiyetindedirler. Kendinden büyük işler yapmak zorunda kalmış
küçücük elleri, sürekli çalışmak ve emek vermek gayesini taşır. Gözler,
bakışlar ve kullandıkları sözler, kendisinden emin ve ciddi.
Tam 14 yıl boyunca deliler gibi çalıştım kurgu masasında. Kurgu yaparken hep işlediğim konuların ve görüntülerin içinde olmak, yazdığım hayallerin ve düşüncelerin peşinde koşmak, yaşamadığım zorlu dağların zirvesinden geçmek istedim. Yıllar boyunca baharsız, güneşsiz, güzsüz ve dingin geçti günler, aylar, yıllar ve zaman… Ve bütün bu aşamalara katlanmamın tek bağı, dağdı. Ve şimdi dağa güzellik sunan yaylalarındayım. Kara bir çadırın önünde, koçerlerin içinde.
...Boğazın üstünden karşımızda, Kandil tarafına bakan dağa yönümüzü çevirmiştik. İsmini bilmediğim o dağın ardından sesi duyulmayan, ancak görüntüsü beliren bombalama ışıklarını çok net görebiliyorduk. Gerilla ‘orada savaş başlamış’ görüşünde hemfikirdi. Kandil’de, İran askerleriyle gerilla arasında çıkan çatışmalar, tam bir haftayı geride bırakmış ve ismini bilmediğim o meçhul dağa kadar yansımaya başlamıştı. Benim için o ışıklar, ilk kez bir savaşı görme ve yaşamanın en somut belirtisiydi. Savaş, bulunduğumuz noktadan çok uzak bir mesafede olmalıydı ki silah seslerini işitmiyorduk. Ama o ışıklar aynı zamanda içinde bulunduğumuz alana yansıyacak olan savaşa şahitlik edeceğimin son dakika haberleri gibiydi.
Küçük kızın gerilla kaygısı
Kara çadırın önündeyim. Koçerler savaş nedeniyle buraları, bu güzel yaylaları terk etmeye hazırlanıyorlar. Etrafımızda merak içinde çocuklar var. Onlar da yaşananların farkındadırlar. Geri dönecekler. Yayla havasından uzaklaşıp şehir kalabalığına karışacaklar. Uzaktan, annesinin peçesini yüzünde ve başında çevirerek ve bazen de o minicik elleriyle mavi gözlerinin üstünü örtüp parmaklarının arasından bana bakıp duran küçük bir koçer kızı fark ediyorum. Bêrîvan (süt sağıcı) olan annesiyle konuşuyoruz. Dün geceyi en ince ayrıntısına kadar aktarmasını bekliyoruz. Kadın, hızla ve korku dolu sözlerle dün geceki patlamaların onlarda yarattığı psikolojiyi, tedirgin ses tonu ve kesik cümleler içinde ağlamaklı anlatmaya çalışıyor. Hep küçük kızından bahsetmeye gayret gösteriyor. Çok korktuğunu, ağladığını, sabaha kadar uykusuz kaldıklarını ve bir an önce buraları terk etmek zorunda olduklarını söyleyip duruyor. Sonra eteğine yapışmış güzel kızını önüne alıyor. Küçük kıza gülümsüyorum. Sanki ona dokunmak istediğimi anlar gibi uzaklaşıyor önce. Cebimde iki şeker olduğunu hatırlıyorum, çıkarıp ona veriyorum. Çekimser bakışlar altında önce annesine bakıyor, annesi gözleri ile onu onaylayınca elimden şekerleri hemen kapıyor. Onunla konuşmaya çalışıyorum. Aklımdaki soruyu onun anlayacağı dilde sormaya çalışıyorum. ‘Dema teqîn çêbû, tu tirsiya?’ O önce başıyla onaylar gibi “evet” diye salladıktan sonra “Dayê, ma tiştek ji hevalan hatiye?’ diye annesine sorup bize bakıyor. Hüzünlü bir sessizlik… O an içimizi bir acı kaplıyor, sessizlik etrafı sarıyor ve susuyoruz... Boğazım düğümleniyor. Annesi yutkunuyor. Yanımda iki kadın gerilla birbirilerine bakıyor. Soruma karşı yüreğime yeniden gem vuran ‘Dayê, ma tiştek ji hevalan hatiye?’ sorusu beni yaylalardan koparıp dağlara götürüyor. Annesi “dün gece durmadan hep ağlayıp bu soruyu bana sorup duruyordu,” diyor. “Heval, söyleyin lütfen. Arkadaşların durumu nasıldır gerçekten?” Yanımdaki kadın gerilla: “Merak etmeyin, bize bir şey olmadı, bütün arkadaşların durumu iyidir. Bizim asıl kaygılandığımız, sizlersiniz’’ diye cevap veriyor. Bu sözlerin kadını rahatlattığını görüyorum. Benim aklım ise o minicik kızın sorduğu endişe dolu soruda kaldı.
Art arda patlama sesleri
Gerilla, belirlenen sığınakları son bir defa kontrol ediyordu. Bütün hazırlıklar tam bir savaş atmosferinde geçiyordu. Kurgu masasında gerilla savaş görüntülerini hazırlarken değil, tam da o atmosferin içindeydim. Herkeste müthiş bir heyecan vardı. 3 kişilik bir gerilla grubu cepheye gitmek için son hazırlıklarını yapıyordu. Gün boyu herkeste savaş duygusu birikiyordu. O gece bulunduğumuz Xınêre bölgesinin İran askerleri tarafından bombalanması bütün güç tarafından bekleniyordu. Ben, kalacağım yeri düzenlemek için önceden belirlenen sığınağa gidiyordum. Yerime ulaşır ulaşmaz, yürekleri hoplatan patlama sesleri gelmeye başladı. Hem de art arda. 20 saniye dolmadan herkes sığınağa girmişti bile. Ve artık geceyi, 8 saat boyunca sürecek olan patlamaların seslerini havana karşı güvenli olan sığınaklarda duyarak geçirecektik. Bütün bunlar benim için bir ilkti. Ve elimde ne bir kamera, ne de bir fotoğraf makinesi vardı. Sağımda sol ayağını mayına basarak kaybetmiş bir gerilla, solumda ise sağ kolunu savaş uçağından atılan kazan parçasının isabet etmesiyle kaybetmiş başka bir gerilla vardı. Her iki gazi de savaşı sadece gözleri ile görmemiş, onu bedenleri ile yaşıyorlardı. Her ikisi de; ‘eğer savaş uçağı gelirse hemen sığınakları terk etmemiz gerektiğini’ hatırlatıyordu. Havanlar ve katuşalar, o adını bilmediğim meçhul dağın ardından atılıyor, üstümüzden geçiyor, bizden 500 metre uzakta olan ormanlık araziyi vuruyor, ses ve ışılarını gecenin karanlığına yayıyordu.
Kara çadırlar toplatılıyor
Halen kara çadırın önündeyim. Taşınmak üzere olan koçer kadın bize demli çay ikram ediyor. Çayın yanında hafif kızartılmış peynir ve lavaş ekmek var. Bu arada ben gerillalar için endişelenen küçük kızla ilgileniyorum. Bu küçük koçerin adı; Çınar. Bir müddet sessizlikten sonra küçük Çınar’ın annesi bêrîvan kadın acı duygular içinde ‘heval, biz gidiyoruz’ diyor. Küçük Çınar annesinin eteğine sarılmış, bakışlarını bizden koparamıyor. Kara çadır yerinden kaldırılıp toplatılıyor. Koçerler bütün eşyalarını araca yüklerken, bende hüzünlü bir göç izlenimi uyanıyor. Yanı başımızdaki yoldan arabaları ile kaçan yüzlerce koçerin topraktan koparttığı tozları, hafif esen rüzgar kendisiyle birlikte yukarılara sürüklüyor. Acılı yüzler, ihtiyar bakışlar, meraklı gençler, bêrîvan kadınlar ve çığlıklar içinde ağlayan çocukların sesleri vadide yankılanıyor...
Bütün bu acılar İran bombardımanı sonucu yaşanıyor. Koçerler araçlarına binip uzaklaşırken, kadın gerilla bana: “İran askerleri bir gecede 5 bin havan ve kartuşa ile Xınêre arazisini vurmuş. 30 bin asker sınır hattına konumlandırılmış ve hat üstünde yeni 9 karakol yapılmış. 9 günlük Kandil savaşında 13 arkadaş yaşamını yitirmiş. Sideka bölgesine yapılan saldırıda Sinînê Yaylası’nda 2 koçer ölmüş, 3’ü ağır yaralanmış. Koçerlere ait 300’e yakın hayvan telef olmuş. Binlerce hektarlık orman yanıp kül olmuş. Bini aşkın mevsimlik koçer, zomları terk etmek zorunda kalmış. İran, Kürtlerin özgürlük damarını kesmek istiyor,’’ diyor…
Gidiyorlar işte… Aracın üstünden, annesinin peçesini yüzünde ve başında çevirerek ve bazen de o minicik elleriyle mavi gözlerinin üstünü örtüp parmaklarının arasından bana bakıp duran o küçük koçer kız da gidiyor. Küçük Çınar’ın içime dokunan o endişesi, en sade duygu oluyor...
Rayzan Dimilî
http://www.yeniozgurpolitika.org/index.php?rupel=nuce&id=790
Tam 14 yıl boyunca deliler gibi çalıştım kurgu masasında. Kurgu yaparken hep işlediğim konuların ve görüntülerin içinde olmak, yazdığım hayallerin ve düşüncelerin peşinde koşmak, yaşamadığım zorlu dağların zirvesinden geçmek istedim. Yıllar boyunca baharsız, güneşsiz, güzsüz ve dingin geçti günler, aylar, yıllar ve zaman… Ve bütün bu aşamalara katlanmamın tek bağı, dağdı. Ve şimdi dağa güzellik sunan yaylalarındayım. Kara bir çadırın önünde, koçerlerin içinde.
...Boğazın üstünden karşımızda, Kandil tarafına bakan dağa yönümüzü çevirmiştik. İsmini bilmediğim o dağın ardından sesi duyulmayan, ancak görüntüsü beliren bombalama ışıklarını çok net görebiliyorduk. Gerilla ‘orada savaş başlamış’ görüşünde hemfikirdi. Kandil’de, İran askerleriyle gerilla arasında çıkan çatışmalar, tam bir haftayı geride bırakmış ve ismini bilmediğim o meçhul dağa kadar yansımaya başlamıştı. Benim için o ışıklar, ilk kez bir savaşı görme ve yaşamanın en somut belirtisiydi. Savaş, bulunduğumuz noktadan çok uzak bir mesafede olmalıydı ki silah seslerini işitmiyorduk. Ama o ışıklar aynı zamanda içinde bulunduğumuz alana yansıyacak olan savaşa şahitlik edeceğimin son dakika haberleri gibiydi.
Küçük kızın gerilla kaygısı
Kara çadırın önündeyim. Koçerler savaş nedeniyle buraları, bu güzel yaylaları terk etmeye hazırlanıyorlar. Etrafımızda merak içinde çocuklar var. Onlar da yaşananların farkındadırlar. Geri dönecekler. Yayla havasından uzaklaşıp şehir kalabalığına karışacaklar. Uzaktan, annesinin peçesini yüzünde ve başında çevirerek ve bazen de o minicik elleriyle mavi gözlerinin üstünü örtüp parmaklarının arasından bana bakıp duran küçük bir koçer kızı fark ediyorum. Bêrîvan (süt sağıcı) olan annesiyle konuşuyoruz. Dün geceyi en ince ayrıntısına kadar aktarmasını bekliyoruz. Kadın, hızla ve korku dolu sözlerle dün geceki patlamaların onlarda yarattığı psikolojiyi, tedirgin ses tonu ve kesik cümleler içinde ağlamaklı anlatmaya çalışıyor. Hep küçük kızından bahsetmeye gayret gösteriyor. Çok korktuğunu, ağladığını, sabaha kadar uykusuz kaldıklarını ve bir an önce buraları terk etmek zorunda olduklarını söyleyip duruyor. Sonra eteğine yapışmış güzel kızını önüne alıyor. Küçük kıza gülümsüyorum. Sanki ona dokunmak istediğimi anlar gibi uzaklaşıyor önce. Cebimde iki şeker olduğunu hatırlıyorum, çıkarıp ona veriyorum. Çekimser bakışlar altında önce annesine bakıyor, annesi gözleri ile onu onaylayınca elimden şekerleri hemen kapıyor. Onunla konuşmaya çalışıyorum. Aklımdaki soruyu onun anlayacağı dilde sormaya çalışıyorum. ‘Dema teqîn çêbû, tu tirsiya?’ O önce başıyla onaylar gibi “evet” diye salladıktan sonra “Dayê, ma tiştek ji hevalan hatiye?’ diye annesine sorup bize bakıyor. Hüzünlü bir sessizlik… O an içimizi bir acı kaplıyor, sessizlik etrafı sarıyor ve susuyoruz... Boğazım düğümleniyor. Annesi yutkunuyor. Yanımda iki kadın gerilla birbirilerine bakıyor. Soruma karşı yüreğime yeniden gem vuran ‘Dayê, ma tiştek ji hevalan hatiye?’ sorusu beni yaylalardan koparıp dağlara götürüyor. Annesi “dün gece durmadan hep ağlayıp bu soruyu bana sorup duruyordu,” diyor. “Heval, söyleyin lütfen. Arkadaşların durumu nasıldır gerçekten?” Yanımdaki kadın gerilla: “Merak etmeyin, bize bir şey olmadı, bütün arkadaşların durumu iyidir. Bizim asıl kaygılandığımız, sizlersiniz’’ diye cevap veriyor. Bu sözlerin kadını rahatlattığını görüyorum. Benim aklım ise o minicik kızın sorduğu endişe dolu soruda kaldı.
Art arda patlama sesleri
Gerilla, belirlenen sığınakları son bir defa kontrol ediyordu. Bütün hazırlıklar tam bir savaş atmosferinde geçiyordu. Kurgu masasında gerilla savaş görüntülerini hazırlarken değil, tam da o atmosferin içindeydim. Herkeste müthiş bir heyecan vardı. 3 kişilik bir gerilla grubu cepheye gitmek için son hazırlıklarını yapıyordu. Gün boyu herkeste savaş duygusu birikiyordu. O gece bulunduğumuz Xınêre bölgesinin İran askerleri tarafından bombalanması bütün güç tarafından bekleniyordu. Ben, kalacağım yeri düzenlemek için önceden belirlenen sığınağa gidiyordum. Yerime ulaşır ulaşmaz, yürekleri hoplatan patlama sesleri gelmeye başladı. Hem de art arda. 20 saniye dolmadan herkes sığınağa girmişti bile. Ve artık geceyi, 8 saat boyunca sürecek olan patlamaların seslerini havana karşı güvenli olan sığınaklarda duyarak geçirecektik. Bütün bunlar benim için bir ilkti. Ve elimde ne bir kamera, ne de bir fotoğraf makinesi vardı. Sağımda sol ayağını mayına basarak kaybetmiş bir gerilla, solumda ise sağ kolunu savaş uçağından atılan kazan parçasının isabet etmesiyle kaybetmiş başka bir gerilla vardı. Her iki gazi de savaşı sadece gözleri ile görmemiş, onu bedenleri ile yaşıyorlardı. Her ikisi de; ‘eğer savaş uçağı gelirse hemen sığınakları terk etmemiz gerektiğini’ hatırlatıyordu. Havanlar ve katuşalar, o adını bilmediğim meçhul dağın ardından atılıyor, üstümüzden geçiyor, bizden 500 metre uzakta olan ormanlık araziyi vuruyor, ses ve ışılarını gecenin karanlığına yayıyordu.
Kara çadırlar toplatılıyor
Halen kara çadırın önündeyim. Taşınmak üzere olan koçer kadın bize demli çay ikram ediyor. Çayın yanında hafif kızartılmış peynir ve lavaş ekmek var. Bu arada ben gerillalar için endişelenen küçük kızla ilgileniyorum. Bu küçük koçerin adı; Çınar. Bir müddet sessizlikten sonra küçük Çınar’ın annesi bêrîvan kadın acı duygular içinde ‘heval, biz gidiyoruz’ diyor. Küçük Çınar annesinin eteğine sarılmış, bakışlarını bizden koparamıyor. Kara çadır yerinden kaldırılıp toplatılıyor. Koçerler bütün eşyalarını araca yüklerken, bende hüzünlü bir göç izlenimi uyanıyor. Yanı başımızdaki yoldan arabaları ile kaçan yüzlerce koçerin topraktan koparttığı tozları, hafif esen rüzgar kendisiyle birlikte yukarılara sürüklüyor. Acılı yüzler, ihtiyar bakışlar, meraklı gençler, bêrîvan kadınlar ve çığlıklar içinde ağlayan çocukların sesleri vadide yankılanıyor...
Bütün bu acılar İran bombardımanı sonucu yaşanıyor. Koçerler araçlarına binip uzaklaşırken, kadın gerilla bana: “İran askerleri bir gecede 5 bin havan ve kartuşa ile Xınêre arazisini vurmuş. 30 bin asker sınır hattına konumlandırılmış ve hat üstünde yeni 9 karakol yapılmış. 9 günlük Kandil savaşında 13 arkadaş yaşamını yitirmiş. Sideka bölgesine yapılan saldırıda Sinînê Yaylası’nda 2 koçer ölmüş, 3’ü ağır yaralanmış. Koçerlere ait 300’e yakın hayvan telef olmuş. Binlerce hektarlık orman yanıp kül olmuş. Bini aşkın mevsimlik koçer, zomları terk etmek zorunda kalmış. İran, Kürtlerin özgürlük damarını kesmek istiyor,’’ diyor…
Gidiyorlar işte… Aracın üstünden, annesinin peçesini yüzünde ve başında çevirerek ve bazen de o minicik elleriyle mavi gözlerinin üstünü örtüp parmaklarının arasından bana bakıp duran o küçük koçer kız da gidiyor. Küçük Çınar’ın içime dokunan o endişesi, en sade duygu oluyor...
Rayzan Dimilî
Yüreğe Özgün Sözler
İnat irademin tek adresidir.
Onurlu yaşamak için amansızca mücadele gerekli.
Savaş kandır, başladığında katliamdır.
Tek başına umut acıdan başka bir şey değildir.
Görüp anladıktan sonra daha çok bilmek isteyeceksin.
Bana aşıksan sevgimin düşmanısın.
Şiddet çaresizlikten doğar, çözüm ise cesaretten.
İnsanları bastırmak kolaydır, önemli olan adaletli olmaktır.
Güneş tek sıcaklığımız, yeter ki ısınmasını bilelim.
Parçalara bölünmüş ülkem batacaktır, eğer birleşirse adı Kürdistan olacaktır.
Acılardan hayat dersini alan insanlık sevgimizin mutluluk ifadesi olmalı.
Yeni bir buluş için yeniden yola koyulmayı gerektirmez, farklı acıdan bakış yeterlidir.
Vermek kutsallıktır. Veren insan kutsanmıştır.
İnsan karşılıksız verdikçe sosyalisttir
Benimle lafazanlık edeceğine, hiç konuşma seni daha iyi anlayacağım.
Sevgimizin gücü her şeyi değiştirebilir, yeter ki sevmesini bilelim.
Sevgi her mücadelenin tek zaferidir.
Seven insanı gözlerinden tanırım, yüreğimle ona katılırım.
Kendine sevdalılık bilinçsizlikten, kendini seven bilginlilikten esinlenir.
Gerçek; sadece doğruları değil yanlışları da barındırır içinde, önemli olan yaklaşımdır.
Yürekten seven, yürekten sevilebilir ama önemli olan karşılıksız olmaktır.
Sevginin sihirli gizemliği olmasa, duygular karmaşıklaşır, önemli olan mertçe davranmaktır.
İnsanlığa armağanız ne olmalı sorusuna verilebilecek cevap insanlıktır.
Emek sevgimizin sembolik ifadesidir, uyum sosyalizmin kolektifliğidir.
Olmam gereken yerdeyim, burası güzel insanlar dünyası.
Kendinizi sevdiğiniz an başkalarını da sevdiğiniz andır.
Yaşam insanla güzel, insanla kötü.
Yazan insan kendisiyle yüzleşendir.
Seni kendim için değil, sen kendin olduğun için seviyorum.
Tecrübem hatalarımdan birikmiş deneyimlerimdir.
İlham kaynağım yoktur ama dağlar unutulmaz sevdamdır.
Erdem yüklü kalp sevgiyle işlenmiş bahçedir.
Anı yaşamak, ölümden hayata dönmeyi başarmaktır.
Sevgi ateşi alevlendi mi bir daha asla sönmez.
Sevgi, içinde tanrısal yalnızlığı barındıran kutsal acıların mutluluğudur.
Rayzan Dimilî
Zifiri Günah
Yaratılmış varlıkların çift çift gemiye bindirildiği o yağmurlu çamur gecesinde ben hiçlikten hayatta kalıp vücutsuz ve de anlamsız yaşadım bir zaman. Büyük su salın Klamdağ’a oturduğu o gece, ben kızıl toprağa serpildim. Etrafımı saran yeşil sisten, içime sinen nar kokusundan buranın cennet ülkesi olduğunu anladım.
Rayzan Dimilî
Bu ülke, ‘Warên Çiya’ derler adına, Leviathan'ın sivri dişleri arasından fışkıran yeşil salyalar içinde ürkütücü bir kükreme ile oluşmuş. Ben oradaymışım, görmüşüm yaratılış sürecini ve her şeyi. Sefaletin yarım sürdüğü hoyrat bir zaman dilimi olan kıyamet bir günmüş. Leviathan'ın şevkinden boşanıp savrulduğu, karanlık, hikayesiz bir gece yarılarak doğmuş. -Hepsi yalan elbet! Kükreme falan değildi oluşum. Gizemli efsanenin âsın balyozu ve alevli meşalesi aydınlattı bizi. Ateş vardı. Fakat alev efsaneyi aydınlattığı gibi aydınlatamamıştı kendini, zaten gizemi de ışığı kadardı. Gözlerinden alev saçan, kambursuz ve rahimli bir insandı o aslında. Efsane Leviathan'a haksızlık yapmasın diye önce yılanın ejderha olmasını uzunca beklemişti. Muhtemelen, yanından götürülen o ciwan bilinçlerin yok edilmesine karşın, hayata bağlılık adına, acı ve ona dayanma gücüyle sürdüremezdi daha fazla günah işlemeyi. O, keskin acıya tahammül ederek, yaşamın sertliğini ve inatçılığını sergiliyordu; şöyle son bir kez titredi, süzülürken gövdesi şişti, ateşler içinde gözlerini açtı ve ıslak dudaklarının arasındaki uzun, ince ve kemiksiz dilini kaldırıp ülkenin ismini söyleye verdi, ‘Waren Çiya’ diye. Ben oradaydım, duydum her şeyi ve o güzel ismi. Leviathan o gün sedir ağacı gibi yere düşerken, kafa ve omuz üstündeki yılanlar al-acele sığınacak mekan aramaya çalıştı.
...
Rahimli’nin kabarcıklarından ülkenin dağları, vadileri, nehirleri, ormanları hâsıl oldu ve bu ülke böyle vücut buldu. Dağlarının üzerinde her daim nar kokulu dumanlar tütmesi ve ormanlarının içinde sünmeyen alevlerin olması bundandır. Rahimlinin toprağını bereket ile simgelemesi bundandır. Efsane'nin evreni hizaya getirip tekrar nizama koyamadığı günlerdi. Ve ardından ülkenin payına vahşi canavarlar, çürümüş elmalar, telef hayvanlar, fani mahlûklar düştü. Bilumum mahlûkat derimden arındı, ruhum sızlandı ve ben yeniden dirildim. O yaradılıştan günümüze, dağınık bir hikaye ve azap bir hayat kaldı; hep söyleyip te süslediğimiz büyütüp de küçüldüğümüz bir 'yokmuş' masalı yani.
...
Aslında, yaradılış denilen oluşum zekayı aşan ve akla ziyan satılık mahlukların kefaletiydi bize kalan. Biz, yani büyük karanlıktan sonra kurulan fani mahlûk suretinin en dibindeki azap sürüsü devrana da tanıktık, kervana da. Orası tamda bir meydan pazarı görünümdeydi. Ve asıl yücelik ile cücelik o vakit başladı. Ben oradaydım, yaşadım her şeyi ve o huzur veren ölümü. Her şey burada tamamlamakta ve yok olmakta, her şey burada bozulmakta ve toz olmakta, yaratılmış yıkılmakta ve hep yeniden başlamaktadır. Bir nehir gibi dar ama canlı akmakta. Yeniden 'ol' başka oldu. İşte doruk ve dib; ikisi burada birleşmişti. Doruk ve dib, her ikisi de aynı tecrübe ve farklı içerikten geçti, fakat aynı hedefe yönelmedi. Yücelik dibe vurdu, cücelik ise doruğa çıktı. İkisinin birleştiği alan ise kıyametin şer meydanı olan mekanda piyade alayı sıraya geçti. Bütün bunlar 'tanrıların işi' değildi. Mahlukun zekası ermişti kahıra. Dib, benim kişilik ve çeşitliliğimde, cevhere dönüş düşüncesinde, öfke ve ufkumda söze dönüşüm için anlam vermeye 'dolaylı' bir göndermeydi aslında. Halbuki, doruk ta hayatın kabul edilmesinin ve vakitli yaşamın son bulmasının olurlanmasıyla, kendisiyle çelişik ve karmaşık çatışmayı tutkulu kılmaya 'dolaysız' bir gönderme içermişti. Yani doğru vakitte ölmeyi tercih etmeden ve seçmeyi bilmeden önce hayatın dibine varılamayan derinliğine düşmek zorunda kalmalıydım. Fakat kendiliğinden gelene kadar ölümü uzaklaştırmamı sağlayan neden, hayata inatla sarılmak olduğunu ve hayatın ne kadar derinini görürsem acıyı da o kadar görürüm düşüncesiydi. ''Ben benim, ben evrenim, öncesi-sonrası, yakını-uzağı olmayan zaman ve mekanım’ deyimi, adeta beni kendime çağırıyordu. Anlamın bittiği yer ile gök arasındaydım. Mutlak yalnızlık 'ya yardan ya serden' geçiyordu. Eğer yalnız olmak istediysem de, ilk başta aşkın azaba dönüşmesini beklemeliydim, yoksa hakikat serüvenine eremezdim. Sadece azabın çekilmesi değil, arzuların da birleşememesidir aşkları yaşatan günah. Kendimi ifade edemediğim bir zaman dilimine kadar azap çekmenin bile zevk getiren yaşamın önemini tam olarak bilmiyordum. ''Zevk, yarım bilmektir'' deyimine uygun yanılmadığımı sezdim ve inatla yaşamaya karar vermemle birlikte, ondan aldığım hazın ne kadar derin bir zevk olduğunu acı çekerken fark ettim. O azap veren ızdırab halen acımazlığını büyük bir şen içinde sürdürüyor.
...
Yalan, karşıda yarım boy gebeş sıska çüklülerin alevli tükürüğünden ibaretti. Onlar dökme kurşun biçimsiz duruşta, azapsız ve kurnaz beyaz tilkilerin tuzlu terinden ibaretti. Meydanın öte yanındaki kafalı, zalim avı gövdeli karında, kambur sırtlı, kan sever mahlukların büyük yalanlarından ibaretti. Az ötedeki bakire rahimli ise yarısı hamile, yarısı uzanmış kaplana ve tamda devenin gözlerine benzer gözleriyle bana işaretti. Yani alıcı sezileriyle öylece süzüyordu beni, ona sarılmak, yüzüne dokunmak, onunda beni kucaklamasını, sarıp sevgi ve ilgi göstermesini masumca günah işlemesini bekliyordum.
...
Kıyamet karanlığından sonraki 'ol' yaradılışa tanıklığım beni aydınlattı mı? Yok, ne gezer! Göz kamaştıran çeşitli evrenin bir toz zerreciğine sığınıp yittirdiğim sözler, ateşli efsanenin keskin bir engeline takılıp gittiği demleri gördüm, belki hiçlikten kurtulduk ama derin bir piçliğe bulaştık. Fakat zifiri günahın 'piç'e yüklediği mana, cevherinden muazzam bir sıyırmaydı. Başkalarını ağır ağır uyandırıp, bize korkulu bir huşuyla bakanın beyaz paryaları vardı da onu muteber mi kıldı? Bizi koca bir deftere alan, temize çeken büyük efsane defterin ilk satırına yazdığı ilk cümle, ağır mı ağır bir küfür zikretmekten korktuğum bir bedduaydı aslıda. Saadet içinde yaşayan iyi meleklerin anlattığına göre, büyük efsane bundan önceki ilk kelimeme ve dirime övgü oldu da, ne oldu? İyi meleklerin saadetlerinin gerçek nedeni kendilerini var edene olan bağlılıkları ise kötü meleklerin sefaletinin nedeni de onların 'ol' diyen ışığa yüzlerini dönmüş olmaları ve baktıkları yönde kendilerini yüce birer oluş görmelerinin temel sonucu olduğunun farkına varmaları mıdır? Belki de öyledir. Fakat dibe vurma, dibe girmeye neden olan cüce iradenin ta kendisi olduğunu yarım da olsa biliyorum. Çünkü sefaleti yaşayan melekler de dorukta yaratıldılar, lakin kendi cüce iradeleriyle dibe vurdular. Cücelik onların tabiatından yaratılmadı, onların tabiatı zaten doruktu. Dib isteyerek doruktan mesafe almanın bir sonucuydu, işte bu sebeple dibin nedeni doruk değildir, yüceden isteyerek kopmaktır, ayrılmaktır.
...
Bütün küfürler şahsıma geldi, sefillik içinde rezil olmakla kepazeliğin züppe soytarısı saadeti nasıl yaşar? Rahimli, ilk kelimem 'insan'dır, demiş ve iyi melekler piroz kalemini bataklık içindeki çamura batırıp, o ne demiş ise onu yazmışlardı kutsal efsaneye. Çüklülerin diyarında insan, ‘pislik’ içinde 'piçlikle' boğulmak demekti ki, başkasına ‘insan ol’ diyecek kadar gözü karartan çüklü varlıklar asırlar boyu sürecek olan şeri göze almışlardı. Ve alem şere, kıyamet kana, ben ise zifiri günaha bulandım.
...
İnsan kendine ve ismine çok yakıştı, çeşitli ve pek tuhaf bir yaratık olarak zekasından önce zuhur etti. Efsanesinin yeganeliğini canlandırmak amacıyla evreni kendi dünyasıyla daralttı. Zaten bütün varlıkları çift yaratma özelliğinden ötürü, insanda iki cins olarak yaratılmıştı. Bir yanda çüklüler yani kamışlılar öbür yanda rahimliler yada erikler vardı. Çüklülerin dışına rahimlilerin içine güç verilmişti. Rahimliler saadetliydi, güzeldi, rahimdi, yani insanın kendini en güvenli ve huzurlu hissetici ortam içinde sürekli canlı kalıp dış dünyanın gerçeklerinden soyutlandığı tek mekân rahim. Ama çüklüler sefaletti, fenaydı, püşttü, onları nizama getirmek ve zapt etmek hiç te mümkün değil. Ne kadar dil dökersek dökelim, nice hakikatler zerk edersek edelim onlara çük adabını ve ahlak kaidesini öğretemedik maalesef.
…
Hakikat gitti mi de sefalet gelirdi, başta toprak murdar olan sedir ağaçlarını kutsardı, çünkü doğanın kuralı buydu. Uzun zaman hayat kıyamet içinde yaşandı. Gizemli efsane baktı çüklülere izah işlemiyor, hakikat üzerinden salıncak gibi kayıp gidiyor son felaketini gerçekleştirmeye koyuldu; şöyle son bir kez titredi, süzülürken gövdesi değişti, ateşler içinde gözlerini açtı ve ıslak dudaklarının arasındaki uzun, ince ve kemiksiz dilini kaldırıp ülkenin ismini söyleye verdi. Asın balyozu ve alevli meşalesi aydınlattı bizi. Ateş vardı. Alev efsaneyi aydınlattığı gibi hakikatı yeniden açığa çıkardı. Ama ilk mahluk kıyametin felaket sularında boğuldu.
...
Yaratılmış varlıkların çift çift gemiye bindirildiği o yağmurlu çamur gecesinde ben hiçlikte hayatta kalıp vücutsuz ve de anlamsız yaşadım bir zaman. Büyük su salının Klamdağ’a oturduğu an, bende 'Waren Çiya' ülkesine, kızıl toprağa serpildim. Etrafımı saran yeşil sisten, içime sinen nar kokusundan buranın cennet ülkesi olduğunu anladım. Saadet içinde rahim bir melek, önüme suyla hava koydu ve kusursuzca ikisinden birini tercih etmemi istedi. Seçenekler arasında ateşli bir şeyin bulunmaması hiçte hoşuma gitmemişti. Bilirdim, ateşin sıcakkanlılık, havanın iyimserlik, suyun soğukkanlılık ve toprağın masumiyet olduğunu. Bütün bu elementler hakikatın en yalın cevherleriydi. Efsane içindeki melek; ''Merak etme burada ömrün kısadır, zaten her şey buharlaşacak'' dedikten sonra, avucumun derin hatlarına işlenmiş zifiri günaha dalıp, elimi havaya buladım.
…
O günden sonra hava özelliğimle yolculuklar eşliğinde Rahimlinin yalnızlığına şahitlik yapıp sayısız söz topladım. Ancak biriktirdiğim bütün sözleri kendimden başkasına anlatamadım. Dilim bağlanmıştı, fakat Klamdağ'ın tüm meleklerine verilen hikaye anlatma cesareti esirgenmişti benden. Hacmime mahkûmdum. O yüzden doruğa varıp insanların arasına karışamadım. Yıllardır süren dengesiz şerde, edebi bir suskunluğun, bir yarı görünmezliğin esiri olarak, kesif bir kara bulut kafilesi halinde semalarda dolaştım hep. Sadece bana ait bir yalnızlığa doğru, tek renk tek bir söz ile ebediyen işlenen günahları kuş bakışı seyredip kahroldum.
…
Çeşit çeşit yerlere alınan türlü türlü fani mahluk züppeleri o yerleri çok geçmeden aslı astarı sökülecek soytarı kelamlar zerk etmeye hazırlanırken; ben içimi kasıp, dışımı çatlatıp, sessiz gülüyor, gırtlak patlatıp kendime ağlıyordum. Sonra gözlerimdeki ışıkları söndürüp, o fanilerin günahlarını zifiri tutuyordum.
...
Ben, ne kadar çığlık çığlık anladım da, sözlerim duyulmaz, ben erişmez oldum. Hâlbuki körlere ışık gözlerim, dilsizlere kelime cümlelerim, sağırlara ses duyularım, aksaklara denge yürüyüşlerim, fani cümle bahtsızlara baht biçebilecek nice sözüm vardı. Hepsi bende, defterimin iç satılarında kaldı.
…
Bağlanan sadece dilim değildi, üstelik kendime bağlanmış, adeta yapışmıştım. Etrafım çok, ama tektim. Yalnız, ama kalabalıktım. Nereden ve ne sebepten üzerime sıvandığını anlayana dediğim bu lanetli yekparelikten bu şer haksızlıktan yakınmaya hakkım yoktu. Geçmişin meçhul kölesi; büyük evrenin paryasıydım. Ne kadar zamandır, gökle yer arasında boyun eğdirilmiş bulutlar kafilesinde semalardayım? Bu azap beni üzse de zevkle yaşatıyor.
SANA SUNULAN KEYFİYET BANA ZİFİRİ GÜNAHTIR…
Şopa Rojawayê Kurdistan
Lej û hêrişî Rojawayê Kurdistanî sero bê maben di herêmanê Cizîrê, Kobanê, Remelan, Efrîn û Helep dewam kenê. Şoreşê Rojawayê Kurdistanî sero siftera Tirkiye, rejîm, hûkûmetê heremî û Kurdê îxanetkar zey Ketiba Selhadîn, Ketiba Edîl, Azadî, Komale Kurdî el Îslamî û dewletê rojawa ê zey Ewrûpa û Emerîqa desteg danê çeteyan û Kurdan sero ambargo, katlîam û çinîkerden virazenê. Peyniya nê çeteyanê hêrişker di dewlet û hûkûmetê Tirkiye, Suudi Erebîstan, Katar û welatê rojawa estê. Nê quwetî pêriko wazenê Surî di dewleta El Kaîde bîro ronayayin. Nayra zî aseno ki enê dewlet, quwet û rejîmî nêwazenê Kurdî bibê wayirê jew statû, silasmane û kamî.Menga remezanî dî hêrişê ser Serêkanî û verxodana Kurdistanijan
Bi girêdanê El Kaîde bi nameyê Dewleta Îslam ê Iraq-Şam çeteyenê Cephet el Nûsra 16ê temûz ra, yanê 8ê menga remezanî ra hata ewro Rojawayê Kurdistanî sero jew lejo pêt û wahşeto gird esto. Nê çeteyan sifte hêrişê Serekanî kerd. Gorey planî Cephet el Nûsra waşt Serêkanî bigêrê bin kontrolê xo. Qandê coy kiştêra hetê Hesekê û kişta bînra hetê vaşûrê Rimelan heta xeta herêma Derîk û Cizîrê waşt pêro bigêrê destê xo û Kurdan tayayaran vejê. Raya ki en derg Serêkanî ra şina herêma Cizîrê û wûjara kewna Kobanê, (ki na ray nê herêman girêdana pê) lejê en veşî çorşmey na ray di vijyay. Nê wurdina herêma werte di sûka Til Edyad esta û xora him tiya destê çeteyan deyo û him zî çorşmey Til Ebyad dewê Kurdan estê. Qandê lej û kontrolê nê hîrê herêman zey stratejîk zaf mûhîmî. Yanê kam tiyayan bigêro o do nê lejî di serkewo. Qandê coy zî planê sifteyin Serêkanî sero bi. Lê plan û hêrişê Cephet el Nûsra ê Serêkanî nêtepişt. YPG û YPJ 48 saeta miyan di çetey Serekanî ra vetî teber. Wexto ki Kurdan Serekanî girot, werteyê herema Kobanî û Cizîrê Til Ebyad mend, xora tiya zî destê Cephet el Nûsra di bî îna wûja û corşmeyê ci di mehla û dewê ki Kurdî manenê dest bi katlîama kerd. Xora heme katlîamê ceteyan zî bahdê girotena Kurdan Serêkanî dima dest kerd ci.
Hewna çend sivilî destê çeteyan deyê nîno zanayen
Hêrişê Cephet el Nûsra ê en wahşî û ê en pêtî çayê ki destê YPG-YPJ niyê wûja di benê vêşî. Hêrişê ki 20-22ê Temûz di Til Ebyad û eynî wext herema Til Koçerî rê bî, îna tiyayan di Banê Kurdan (Komalê Kurdan) bi bombayana teqnay û weşnay. Cephetûl Ekrad yanê Cepheyê Kurdan verniya enê hêrişa vijyay û jew emîrî Dewleta Îslam ê Iraq-Şam tepişt. Nay dima çeteya nezdiyê 400 sey Kurdê sivîl remnay û hewna zî veşê înan ra jû haydarî çinya. Nînan ra tayê ki amey bî veradayin. Êki veredayê vanê înan rê mûameleyê zey êşkence, heqaret û zilmê xirab bibi. Vêşî caya hewna hêrişê çeteya bê maben devam kenê û milet wûjara bar (goç) kena. Hêrişî heta Girkê Legê, Kobanê, Efrîn, Tirbespîyê, Helep û Serekanî rê benê. Nê hêrişa vernî di zî Kurdan seferberî îlan kerd. YPG-YPJ, quwetê polês Asayiş, Cephetûl Ekrad û heme Kurdê sivîl weriştê pay û xo starkenê.
Çiyo ki nê çetey kenê girêdanê xo bi muslumanînya çinyo
Lejo ki hewna heta ewro dewam keno çeteya ra zaf kes ame kişten û nîna miyan di zafê ci komûtanê El Kaîdeyê. Çeteya no lej di vinîkerdenê girdî day. Nê çetey her çend kenê vinî hend benê har û metodê bol xirabî şiloxnenê. Xora adara 2011 ra lejê Surî rayo ki çeteyê ki welatanê bînan ra ardê Rojawa û êki ordûyê Azad miyan di îsanan remnenê, fîdye wazenê, tirayayin kenê, malanê milet kenê têmya û herg roj babet babet sûcê îsanî kenê. Kamerayan vernî di wahşeto ki virazenê kes nêşeno bewniyo û êki nê dîmenan biwînê nêşenê xo vîra bikerê. Xora mesaja çeteyan zî oyo ki kamî varniya înan bivijiyê, îna bitersanê û propagandaya xo îna rê bikerê. Ê qandê armancanê xo her medot şixlonenê û virazenê. Verdê hêriş û katlîama, camiyanê Til Hasil û Til Aran di îmananê Selefi fetva deyayê û vatê " Malê Kurdan û namûse Kurdan helalo". Nê fetvayan dima sînorê vakûrê Kurdistan mehlanê Til Ebyad û dewanê Kurdan rê bi sloganê "cîhat" her fin hêriş virazenê, sivîlan remnenê, sereyan qot kenê, îsana veşnenê û vanê "Allahûekber" tecawizê ceniyan kenê û dima kişenê. Enê heme çiyan bi nameyê binê maskeya Îslamiya virazenê. Kişta bîn ra ê emel kenê ki, bi nê kerdinana êdê şirê cinet. Emel dê înan di merg înan rê cînyo û heger ê no lejê "cîhad" di bîrê kişten êdê fina bîn bîrê dinya û do rihe înan do hewt (7) finî weş bo.
Kurdan sero katlîam beno û heme dinya bêveng maneno
31ê Temûz di girêdanê sûk û herêmê Helep tabûrê ordûyê Azad û çeteyê girêdanê El Kaîdeya piya hêrişê Kurdê Til Hasil û Til Aran kerd. Qeç û domanî, cenî û camerdî, kal û pîrî nezdiyê 70 Kurdê sivîl bi metodê wahşî amey qetil kerdin. 50 kes 31ê temûz di û 20 kes zî 1ê tebax di kişta înan ra katil bî. Kurdanê ki waştê xo lej ra bireynê û remayê, pey sîlahanê doçqa amey bî qetil kerdin. Nê katlîamê ki binê maskeyê îslamiya bî, qe jew welatê musluman û welatanê rojawa lanet nêkerd û veng nêvet. Him JDA (Jewbiyayenê Dewletê Amerîka) him JE (Jûbiyena Ewrûpa) him zî JM (Jewbiyayinê Miletan) pey bêvengiya xo desteg da katlîama. Xora destegê hûkûmet û dewleta Tirk Cephet el Nûsra rê eşkerayo. Nê bêvengî û îtîfaqanê nimiteya ser, komûtanê pêrokin ê YGP Sîpan Hemo eşkere kerd ki Kurdan sero jew komployo xori û tarîxî ê miyan netewî esto û eleqe ant bêvengiya dinyay ser. Sîpan Hemo ard ziwan û va: "Katlîamê Til Aran di îxanet esto û tay Kurdan zî nê çeteya miyan di ca giroto". Peyniya eşkereya xo di Sîpan Hemo va: "Armanc aya ki wertêyê Kurdan û Ereban lejo xori vejê".
Ambargoyo giran rojawayê Kurdistanî sero esto
Him hûkûmetê vaşûrê Kurdistanî, him welatê herêmî û him zî welatê bînî pêro piya Rojawayê Kurdistanî sero jew ambargoyê giran ramnenê. Xora rewnayo ki Tirkiye Kurdan sero sînor girot bi. Tirkiye, Kurdistanijê vakûrê Kurdistanî halîkariyê ki qandê Rojawa arêdayê, bi menganayo ki keberê sînoran verdi vindarnayê û pey naya ambargoyê xo diha kenê xori. Hûkûmetê Herêma Federal ê vaşûrê Kurdistanî menga gûlan ra heta werteyê menga tebax keberê sînor ê Sêmalka girot bi. Nêrazîbiyenê milet dima, tay rayverenê keberî mecbûr mendî êşkere bikerê ki kêber qandê halîkariyê îsanî akerdeyo. Lê dima na eşkera zî zûr vijyê ki kêber giroteyo û qe nê abiyayo. Nay ra zî asayê ki ambargoyê hûkûmetê vaşûrî eşkereyo. Bahdê nêrazîbiyanê Kurdan ser hûkûmetê vaşûr mecbûr mend 3 mengan dima 15ê tebax di kêberê Sêmelka akero. Bahdê akerdena kêberî dima nezdiyê 35 hezar kesî barê vaşûrê Kurdistanî kerd. Lê hewna qandê halîkarî kêber giroteyo, tenya qandê êki bar kenê rê akerdeyo. Bi naya diriyina vaşûr plan oyo k, Rojawa veng bimano. Hereketê TEV-DEM veynda heme mileta Rojawayê Kurdistanî û va: "Erdê xo terk mekerê". O wûnî aseno ki kêberê Sêmalkê sero do hewna zaf cî bîro kerdin. Hûkûmetê vaşûrê Kurdistanî wazeno ki Rojawa bibo veng û bê îsan bimano. Xora verê enê goçan, katlîamê ki Kurdan sero bîbî zî hûkûmetî ra qe jew veng nêvijya bi. Tenya vatê madê bewnê katlîam esto yan zî çînyo. Kişta bîn ra welat û dewletê miyan netewî zî Rojawayê Kurdistanî sero ambargoyê xo ramnenê. JM (Jewbiyayenê Miletan) menga temûz miyan di "pêrokinê Surî" rê nezdiyê 2,4 mîlyon îsana rê bişo bes bikero çerçeweyê Programê Werdin ê Dinyay (WFP) di hardimê ki rişt bî eşkere kerd. Lê nê hardimê ki rişnay Surî rê bes nêkerd û heremanê Surî miyan di Rojawa rê qe teba nêrişt bi. Verdê heme hêriş, ambargo û tengan Rojawayê Kurdistanî verxodano 16ê temûz ra heta ewro, siftera çeteyenê Cephet el Nûsra YGP-YPJ ra darbeyê girdî werdî. Miyanê ci di bi seyan çeteyê ki kokê ci welatanê teberîrayo û lejkerê çeteyan amey kişten. Bi desan cenazey (meyitî) kewtî destê YPG. YPG bi desan çetey esir girotî, tanq û wesayitê ki zerey ci bi sîlahanê doçka bîbî dest na ser. Her çend YPG roşanê remezanî di adirbirnayin eşkere kerd zî, grubê çeteyan goştar nêkerd, bin maskeyê Îslam di nêvindardî û nawber nêda hêrişanê xo. Nayser YGP verxodana xo verî ra diha kert berz û tekoşîn da. Xora verî zî seferberî qandê Rojawa est bî, lê dima na seferberî kewt miyanê pratîkî û her kam destê ci sîlah tepêşeno kewtî miyanê YPG û verê çeteya lej kerd.
Hedefê heme quwet, dewlet, rejîm û çeteyan oyo ki şoreşê Rojawa bifetisnê
Hedefê sifteyên oyo ki, heger Rojava pêro nêkewo destê El Kaîde o wext senî şenê Kobanê parçe bikerê û bigêrê bin kontrolê xo. Xora him qandê Kurdan him zî qandê Dewleta Îslam ê Iraq-Şam ebi Cephet el Nûsra çayo en mûhîm kişta siyasî, lejkerî, stratejî û coxrafî Kobanê yo. Ê wazenê Kobanê bikerê paytexta xo. Lê qandê nê hedefî gerek sifte Serêkanî bigêriyo. Seba girotena Serêkanî û heme Rojawayê Kurdistanî zî El Kaîde, Cephet el Nûsra, ordûyê Azad û çend quwetê îxanetkarê Kurd, Tirkiye di xeylî civînî viraştî bî, planî kerdî bî û peynî di zî heme kewtî miyanê îtîfaqan. En peynî 18ê tebax di zî ordûyê Tirk girêdanê sînorî bi topanê hawan Serêkanî bombevaran kerd. Eynî wext di çeteyê Cephet el Nûsra ravêrdî hetê vaşûrê Kurdistanî û wûjara hêrişê dewanê Kurdan êki nezdiyê sînoriyê kerd. Nay ra zî no îtîfakê lejî eskera beno. Zek ma siftera rind zanê ki nê çetey Tirkiye di arêbenê pêhet, perwerde vînenê, sîlahan genê û sînoran sera rihat şinê Rojawayê Kurdistanî û peyser yenê. Kişta bîn ra talûkeyê en gird ê nê quweta oyo ki bi hedef, armanc, plan, îtîfaq û hêrişa miyanê Kurdan û Ereban di jew lejê derg û xori vejê wertê. Xora KCK êşkere kerd ki: "Lejê Tunûs, Misir, Lîbya û Surî rawerdo Kurdistan û oyo yeno waşten ki lejê dinyay ê 3. (hîrêyin) Kurdistan di biramo. KCK vano: "Kederê quwetenê Modernîteyê Kapîtalîst û kederê quwetanê Modernîteyê Demokratîk girêdanê peyniya enê lej yo".
Şopa Rojawayê Kurdistanî sero xeta Modernîteya Demokratîk
Çimê heme dewlet û sîsteman 19ê Temûz 2012 ra heta ewro ser şoreşê Rojawayê Kurdistanî seroyo. Xora hegemonya kapîtalîst heme quwetê xo kerdê jew û nêveredanê bê sîstemê îna qe jû pratîgmaya bîn rojawa di bîro ronayin. Kapîtalîzma îktîdar zey JDE û JE statûya Kurdan zey planê ci Rojhilatê Mîyan sero pûç veto vînenê. Kiştê ra rejîmê bi statûkoyê dewlet netew zey Tirkiye û ê bînî qezencê Kurdan xorê talûke vînenê. Kişta bîn ra zî quwetê pey maskeyê îslam nêveradanê Kurdî bibê wayirê fîkrê zey demokrasiya zaf kultirî, îradeyo pêt û Xoseriya Demokratîk. Lê ver nê hemê sîstema tekoşîna azadiya Kurdistan wazena bi Xoseriya Demokratîk Rojawayê Kurdistanî di xeta 3. (hêrêyin) akê Rayverê Kurd Abullah Ocalan eskere kerda di demokrasiya miletan rono. Qandê nay zî, nê heme quwetî pêro biyê jew û hêrîşanê xo Kurdan sero kenê vêşî. Kurdistanijî zî nê raştiyan rind vînenê û zanê. Qandê coy zî heme Kurdistanijan seferberî îlan kerdo û wayirê soreşa Rojawa vijênê. Heger şoreşê Rojawa serkewo do Modernîteya Demokratîk bîro ronayin, lê heger vinîkerê do koletiya se seran biramo. Qandê azadî, demokrasî û biratî sifte heme ciwanê Kurdistan, dostê înan û quwetê Modernîteya Demokratîk gerek şoreşo ki Rojawayê Kurdistanî di beno, nêy het cayê xo bigêrê û kederê xo bi xo eşkerê bikerê.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)